κρίνω

See also: κρινῶ

Ancient Greek

Alternative forms
  • κρίννω (krínnō) – Aeolic

Etymology

From Proto-Hellenic *kríňňō, from Proto-Indo-European *kri-n-ye-, from *krey-. Cognates include English rinse, Latin cernō (“I separate, discern”), and Welsh gogrynu.

The root of the verb was originally short, but the Attic–Ionic–Doric present tense κρῑ́νω (krī́nō) has a long ῑ (ī) because the vowel of the root was compensatorily lengthened after the shortening of Proto-Hellenic *ňň, and the aorist ἔκρῑνᾰ (ékrīna) has long ῑ (ī) because of compensatory lengthening after the loss of the aorist tense-marker /s/ in the original form /ekrin-sa/. The Aeolic present κρῐ́ννω (krínnō) and aorist ἔκρῐννε (ékrinne) have a short ῐ (i) and doubled νν (nn) because the consonant ν (n) was compensatorily lengthened instead of the vowel.

Pronunciation
 

Verb

κρῑ́νω • (krī́nō)

  1. (transitive) To separate, divide, part, distinguish between two things or people or among a group of things or people
  2. (transitive) To order, arrange
  3. To inquire, investigate
  4. To select, choose, prefer
  5. (transitive) To decide a dispute or contest, with accusative of the contest or dispute, or accusative of a person involved in the contest or dispute; (intransitive) to pass judgement, come to a decision
    1. (middle, passive) To have a contest decided
    2. (middle and passive) To contend, dispute, quarrel
  6. To decide or judge [+accusative and infinitive = that something does something], [+accusative and accusative = that something is something]
  7. To discern between good and bad
  8. To judge, pronounce
  9. To bring to court, accuse
  10. To pass sentence on, condemn, criticize

Inflection
   Present: κρῑ́νω, κρῑ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρῑ́νω κρῑ́νεις κρῑ́νει κρῑ́νετον κρῑ́νετον κρῑ́νομεν κρῑ́νετε κρῑ́νουσῐ(ν)
subjunctive κρῑ́νω κρῑ́νῃς κρῑ́νῃ κρῑ́νητον κρῑ́νητον κρῑ́νωμεν κρῑ́νητε κρῑ́νωσῐ(ν)
optative κρῑ́νοιμῐ κρῑ́νοις κρῑ́νοι κρῑ́νοιτον κρῑνοίτην κρῑ́νοιμεν κρῑ́νοιτε κρῑ́νοιεν
imperative   κρῖνε κρῑνέτω κρῑ́νετον κρῑνέτων   κρῑ́νετε κρῑνόντων
middle/
passive		 indicative κρῑ́νομαι κρῑ́νῃ,
κρῑ́νει		 κρῑ́νεται κρῑ́νεσθον κρῑ́νεσθον κρῑνόμεθᾰ κρῑ́νεσθε κρῑ́νονται
subjunctive κρῑ́νωμαι κρῑ́νῃ κρῑ́νηται κρῑ́νησθον κρῑ́νησθον κρῑνώμεθᾰ κρῑ́νησθε κρῑ́νωνται
optative κρῑνοίμην κρῑ́νοιο κρῑ́νοιτο κρῑ́νοισθον κρῑνοίσθην κρῑνοίμεθᾰ κρῑ́νοισθε κρῑ́νοιντο
imperative   κρῑ́νου κρῑνέσθω κρῑ́νεσθον κρῑνέσθων   κρῑ́νεσθε κρῑνέσθων
active middle/passive
infinitive κρῑ́νειν κρῑ́νεσθαι
participle m κρῑ́νων κρῑνόμενος
f κρῑ́νουσᾰ κρῑνομένη
n κρῖνον κρῑνόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκρῑνον, ἐκρῑνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκρῑνον ἔκρῑνες ἔκρῑνε(ν) ἐκρῑ́νετον ἐκρῑνέτην ἐκρῑ́νομεν ἐκρῑ́νετε ἔκρῑνον
middle/
passive		 indicative ἐκρῑνόμην ἐκρῑ́νου ἐκρῑ́νετο ἐκρῑ́νεσθον ἐκρῑνέσθην ἐκρῑνόμεθᾰ ἐκρῑ́νεσθε ἐκρῑ́νοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κρῐνέω, κρῐνέομαι, κρῐθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρῐνέω κρῐνέεις κρῐνέει κρῐνέετον κρῐνέετον κρῐνέομεν κρῐνέετε κρῐνέουσῐ(ν)
optative κρῐνέοιμῐ κρῐνέοις κρῐνέοι κρῐνέοιτον κρῐνεοίτην κρῐνέοιμεν κρῐνέοιτε κρῐνέοιεν
middle indicative κρῐνέομαι κρῐνέῃ,
κρῐνέει		 κρῐνέεται κρῐνέεσθον κρῐνέεσθον κρῐνεόμεθᾰ κρῐνέεσθε κρῐνέονται
optative κρῐνεοίμην κρῐνέοιο κρῐνέοιτο κρῐνέοισθον κρῐνεοίσθην κρῐνεοίμεθᾰ κρῐνέοισθε κρῐνέοιντο
passive indicative κρῐθήσομαι κρῐθήσῃ κρῐθήσεται κρῐθήσεσθον κρῐθήσεσθον κρῐθησόμεθᾰ κρῐθήσεσθε κρῐθήσονται
optative κρῐθησοίμην κρῐθήσοιο κρῐθήσοιτο κρῐθήσοισθον κρῐθησοίσθην κρῐθησοίμεθᾰ κρῐθήσοισθε κρῐθήσοιντο
active middle passive
infinitive κρῐνέειν κρῐνέεσθαι κρῐθήσεσθαι
participle m κρῐνέων κρῐνεόμενος κρῐθησόμενος
f κρῐνέουσᾰ κρῐνεομένη κρῐθησομένη
n κρῐνέον κρῐνεόμενον κρῐθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κρῐνῶ, κρῐνοῦμαι, κρῐθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρῐνῶ κρῐνεῖς κρῐνεῖ κρῐνεῖτον κρῐνεῖτον κρῐνοῦμεν κρῐνεῖτε κρῐνοῦσῐ(ν)
optative κρῐνοίην,
κρῐνοῖμῐ		 κρῐνοίης,
κρῐνοῖς		 κρῐνοίη,
κρῐνοῖ		 κρῐνοῖτον,
κρῐνοίητον		 κρῐνοίτην,
κρῐνοιήτην		 κρῐνοῖμεν,
κρῐνοίημεν		 κρῐνοῖτε,
κρῐνοίητε		 κρῐνοῖεν,
κρῐνοίησᾰν
middle indicative κρῐνοῦμαι κρῐνῇ κρῐνεῖται κρῐνεῖσθον κρῐνεῖσθον κρῐνούμεθᾰ κρῐνεῖσθε κρῐνοῦνται
optative κρῐνοίμην κρῐνοῖο κρῐνοῖτο κρῐνοῖσθον κρῐνοίσθην κρῐνοίμεθᾰ κρῐνοῖσθε κρῐνοῖντο
passive indicative κρῐθήσομαι κρῐθήσῃ κρῐθήσεται κρῐθήσεσθον κρῐθήσεσθον κρῐθησόμεθᾰ κρῐθήσεσθε κρῐθήσονται
optative κρῐθησοίμην κρῐθήσοιο κρῐθήσοιτο κρῐθήσοισθον κρῐθησοίσθην κρῐθησοίμεθᾰ κρῐθήσοισθε κρῐθήσοιντο
active middle passive
infinitive κρῐνεῖν κρῐνεῖσθαι κρῐθήσεσθαι
participle m κρῐνῶν κρῐνούμενος κρῐθησόμενος
f κρῐνοῦσᾰ κρῐνουμένη κρῐθησομένη
n κρῐνοῦν κρῐνούμενον κρῐθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκρῑνᾰ, ἐκρῑνᾰ́μην, ἐκρῐ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκρῑνᾰ ἔκρῑνᾰς ἔκρῑνε(ν) ἐκρῑ́νᾰτον ἐκρῑνᾰ́την ἐκρῑ́νᾰμεν ἐκρῑ́νᾰτε ἔκρῑνᾰν
subjunctive κρῑ́νω κρῑ́νῃς κρῑ́νῃ κρῑ́νητον κρῑ́νητον κρῑ́νωμεν κρῑ́νητε κρῑ́νωσῐ(ν)
optative κρῑ́ναιμῐ κρῑ́νειᾰς,
κρῑ́ναις		 κρῑ́νειε(ν),
κρῑ́ναι		 κρῑ́ναιτον κρῑναίτην κρῑ́ναιμεν κρῑ́ναιτε κρῑ́νειᾰν,
κρῑ́ναιεν
imperative   κρῖνον κρῑνᾰ́τω κρῑ́νᾰτον κρῑνᾰ́των   κρῑ́νᾰτε κρῑνᾰ́ντων
middle indicative ἐκρῑνᾰ́μην ἐκρῑ́νω ἐκρῑ́νᾰτο ἐκρῑ́νᾰσθον ἐκρῑνᾰ́σθην ἐκρῑνᾰ́μεθᾰ ἐκρῑ́νᾰσθε ἐκρῑ́νᾰντο
subjunctive κρῑ́νωμαι κρῑ́νῃ κρῑ́νηται κρῑ́νησθον κρῑ́νησθον κρῑνώμεθᾰ κρῑ́νησθε κρῑ́νωνται
optative κρῑναίμην κρῑ́ναιο κρῑ́ναιτο κρῑ́ναισθον κρῑναίσθην κρῑναίμεθᾰ κρῑ́ναισθε κρῑ́ναιντο
imperative   κρῖναι κρῑνᾰ́σθω κρῑ́νᾰσθον κρῑνᾰ́σθων   κρῑ́νᾰσθε κρῑνᾰ́σθων
passive indicative ἐκρῐ́θην ἐκρῐ́θης ἐκρῐ́θη ἐκρῐ́θητον ἐκρῐθήτην ἐκρῐ́θημεν ἐκρῐ́θητε ἐκρῐ́θησᾰν
subjunctive κρῐθῶ κρῐθῇς κρῐθῇ κρῐθῆτον κρῐθῆτον κρῐθῶμεν κρῐθῆτε κρῐθῶσῐ(ν)
optative κρῐθείην κρῐθείης κρῐθείη κρῐθεῖτον,
κρῐθείητον		 κρῐθείτην,
κρῐθειήτην		 κρῐθεῖμεν,
κρῐθείημεν		 κρῐθεῖτε,
κρῐθείητε		 κρῐθεῖεν,
κρῐθείησᾰν
imperative   κρῐ́θητῐ κρῐθήτω κρῐ́θητον κρῐθήτων   κρῐ́θητε κρῐθέντων
active middle passive
infinitive κρῖναι κρῑ́νᾰσθαι κρῐθῆναι
participle m κρῑ́νᾱς κρῑνᾰ́μενος κρῐθείς
f κρῑ́νᾱσᾰ κρῑνᾰμένη κρῐθεῖσᾰ
n κρῖνᾰν κρῑνᾰ́μενον κρῐθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκρῐκᾰ, κέκρῐμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκρῐκᾰ κέκρῐκᾰς κέκρῐκε(ν) κεκρῐ́κᾰτον κεκρῐ́κᾰτον κεκρῐ́κᾰμεν κεκρῐ́κᾰτε κεκρῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκρῐ́κω κεκρῐ́κῃς κεκρῐ́κῃ κεκρῐ́κητον κεκρῐ́κητον κεκρῐ́κωμεν κεκρῐ́κητε κεκρῐ́κωσῐ(ν)
optative κεκρῐ́κοιμῐ,
κεκρῐκοίην		 κεκρῐ́κοις,
κεκρῐκοίης		 κεκρῐ́κοι,
κεκρῐκοίη		 κεκρῐ́κοιτον κεκρῐκοίτην κεκρῐ́κοιμεν κεκρῐ́κοιτε κεκρῐ́κοιεν
imperative   κέκρῐκε κεκρῐκέτω κεκρῐ́κετον κεκρῐκέτων   κεκρῐ́κετε κεκρῐκόντων
middle/
passive		 indicative κέκρῐμαι κέκρῐσαι κέκρῐται κέκρῐσθον κέκρῐσθον κεκρῐ́μεθᾰ κέκρῐσθε κέκρῐνται
subjunctive κεκρῐμένος ὦ κεκρῐμένος ᾖς κεκρῐμένος ᾖ κεκρῐμένω ἦτον κεκρῐμένω ἦτον κεκρῐμένοι ὦμεν κεκρῐμένοι ἦτε κεκρῐμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκρῐμένος εἴην κεκρῐμένος εἴης κεκρῐμένος εἴη κεκρῐμένοι εἴητον/εἶτον κεκρῐμένω εἰήτην/εἴτην κεκρῐμένοι εἴημεν/εἶμεν κεκρῐμένοι εἴητε/εἶτε κεκρῐμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κέκρῐσο κεκρῐ́σθω κέκρῐσθον κεκρῐ́σθων   κέκρῐσθε κεκρῐ́σθων
active middle/passive
infinitive κεκρῐκέναι κεκρῐ́σθαι
participle m κεκρῐκώς κεκρῐμένος
f κεκρῐκυῖᾰ κεκρῐμένη
n κεκρῐκός κεκρῐμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκρῐ́κειν, ἐκεκρῐ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκρῐ́κειν,
ἐκεκρῐ́κη		 ἐκεκρῐ́κεις,
ἐκεκρῐ́κης		 ἐκεκρῐ́κει(ν) ἐκεκρῐ́κετον ἐκεκρῐκέτην ἐκεκρῐ́κεμεν ἐκεκρῐ́κετε ἐκεκρῐ́κεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐκεκρῐ́μην ἐκέκρῐσο ἐκέκρῐτο ἐκέκρῐσθον ἐκεκρῐ́σθην ἐκεκρῐ́μεθᾰ ἐκέκρῐσθε ἐκέκρῐντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Greek

Verb

κρίνω • (kríno) (simple past έκρινα, passive κρίνομαι)

  1. judge, assess, decide

Conjugation
κρίνω   κρίνομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg κρίνω κρίνω κρίνομαι κριθώ
2 sg κρίνεις κρίνεις κρίνεσαι κριθείς
3 sg κρίνει κρίνει κρίνεται κριθεί
1 pl κρίνουμε, [‑ομε] κρίνουμε, [‑ομε] κρινόμαστε κριθούμε
2 pl κρίνετε κρίνετε κρίνεστε, κρινόσαστε κριθείτε
3 pl κρίνουν(ε) κρίνουν(ε) κρίνονται κριθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg έκρινα έκρινα κρινόμουν(α) κρίθηκα
2 sg έκρινες έκρινες κρινόσουν(α) κρίθηκες
3 sg έκρινε έκρινε κρινόταν(ε) κρίθηκε
1 pl κρίναμε κρίναμε κρινόμασταν, (‑όμαστε) κριθήκαμε
2 pl κρίνατε κρίνατε κρινόσασταν, (‑όσαστε) κριθήκατε
3 pl έκριναν, κρίναν(ε) έκριναν, κρίναν(ε) κρίνονταν, (κρινόντουσαν) κρίθηκαν, κριθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα κρίνω ➤ θα κρίνω ➤ θα κρίνομαι ➤ θα κριθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα κρίνεις, … θα κρίνεις, … θα κρίνεσαι, … θα κριθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … κρίνει   έχω, έχεις, … κριθεί
  είμαι, είσαι, … κριμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … κρίνει   είχα, είχες, … κριθεί
  ήμουν, ήσουν, … κριμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … κρίνει   θα έχω, θα έχεις, … κριθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … κριμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας, όταν, …).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg κρίνε κρίνε — κρίνου
2 pl κρίνετε κρίνετε κρίνεστε κριθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ κρίνοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας κρίνει ➤ κριμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ κρίνει κριθεί
Notes    • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.