προλαμβάνω

Greek

Etymology

προ- (pro-, “before”) +‎ λαμβάνω (lamváno, “receive”)

Verb

προλαμβάνω • (prolamváno) (simple past πρόλαβα, passive προλαμβάνομαι)

  1. (transitive) forestall, anticipate

Conjugation
προλαμβάνω
Present → Imperfect → Continuous future → Continuous subjunctive → Imperative →
1s  προλαμβάνω προλάμβανα θα προλαμβάνω να προλαμβάνω
2s  προλαμβάνεις προλάμβανες θα προλαμβάνεις να προλαμβάνεις προλάμβανε
3s  προλαμβάνει προλάμβανε θα προλαμβάνει να προλαμβάνει
1p  προλαμβάνουμε,  προλαμβάνομε προλαμβάναμε θα προλαμβάνουμε,  προλαμβάνομε να προλαμβάνουμε,  προλαμβάνομε
2p  προλαμβάνετε προλαμβάνατε θα προλαμβάνετε να προλαμβάνετε προλαμβάνετε
3p  προλαμβάνουν,  προλαμβάνουνε προλάμβαναν,  προλαμβάναν,  προλαμβάνανε θα προλαμβάνουν,  προλαμβάνουνε να προλαμβάνουν,  προλαμβάνουνε
Dependent † Simple past → Simple future → Simple subjunctive → Imperative →
1s  προλάβω πρόλαβα θα προλάβω να προλάβω
2s  προλάβεις πρόλαβες θα προλάβεις να προλάβεις πρόλαβε
3s  προλάβει πρόλαβε θα προλάβει να προλάβει
1p  προλάβουμε,  προλάβομε προλάβαμε θα προλάβουμε,  προλάβομε να προλάβουμε,  προλάβομε
2p  προλάβετε προλάβατε θα προλάβετε να προλάβετε προλάβετε
3p  προλάβουν,  προλάβουνε πρόλαβαν,  προλάβαν,  προλάβανε θα προλάβουν,  προλάβουνε να προλάβουν,  προλάβουνε
Perfect → Pluperfect → Future perfect → Subjunctive →
1s  έχω προλάβει είχα προλάβει θα έχω προλάβει να έχω προλάβει
2s  έχεις προλάβει είχες προλάβει θα έχεις προλάβει να έχεις προλάβει
3s  έχει προλάβει είχε προλάβει θα έχει προλάβει να έχει προλάβει
1p  έχουμε προλάβει είχαμε προλάβει θα έχουμε προλάβει να έχουμε προλάβει
2p  έχετε προλάβει είχατε προλάβει θα έχετε προλάβει να έχετε προλάβει
3p  έχουν προλάβει είχαν προλάβει θα έχουν προλάβει να έχουν προλάβει
Participle:   προλαμβάνοντας Non-finite ‡   προλάβει 165, 1a
    This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency.
†   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms.
‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.