заман

From Persian زمان‎ (zamân).

• IPA^(key): [zɑˈmɑn]
• Hyphenation: за‧ман

заман • (zaman)

1. period of time in history; epoch, era

   Заман башҡа, заң башҡа.

   Zaman bašqa, zañ bašqa.

   Different time, different laws. (=Laws change as time goes).

   Мәжит Ғафури «Януарҙарға килгән үләт» исемле мәҫәлендә Лафонтен заманынан билдәле сюжетҡа мөрәжәғәт итә.

   Mäžit Ğafuri «Yanuarðarğa kilgän ülät» isemle mäθälendä Lafonten zamanïnan bildäle syužetqa möräžäğät itä.

   Majit Gafuri in his fable titled "The pestilence has come to animals" turns to a plot known from the time of (Jean de) La Fontaine.

2. modern time, the current period in history

   Ҡатын-ҡыҙҙар өсөн машина йөрөтә белеү — заман талабы.

   Qatïn-qïððar ösön mašina yörötä belew — zaman talabï.

   For women to be able to drive a car is the the modern time's necessity (=part of modern life).

3. (grammar) tense

   Үткән заман.

   Ütkän zaman.

   Past tense.

   Хәҙерге заман.

   Xäðerge zaman.

   Present tense.

   Ҡылымдарҙы киләсәк заманға ҡуйығыҙ.

   Qïlïmdarðï kiläsäk zamanğa quyïğïð.

   Put the verbs in the future tense.

• үткән заман (ütkän zaman, “past tense”)
• хәҙерге заман (xäðerge zaman, “present tense”)
• киләсәк заман (kiläsäk zaman, “future tense”)
• борон-борон заманда (boron-boron zamanda, “once upon a time”)

From Persian زمان‎ (zamân).

IPA^(key): /zɑˈmɑn/

заман • (zaman)

1. period of time
2. epoch
3. era

From Ottoman Turkish زمان‎ (zaman), from Persian زمان‎ (zamân).

• IPA^(key): /zǎmaːn/
• Hyphenation: за‧ман

за̀ма̄н m (Latin spelling zàmān)

1. time
2. epoch
3. era

From Proto-Slavic *za vъ manъ; compare за, у, ма́на.

• IPA^(key): /zâmaːn/
• Hyphenation: за‧ман

за̏ма̄н (Latin spelling zȁmān)

1. in vain
2. freely, gratis, for nothing

From Persian زمان‎ (zamân).

заман • (zaman)

1. time
2. epoch
3. era