प्रतीक

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit प्रतीक (pratīka).

Pronunciation

  • IPA(key): /pɾə.t̪iːk/

Noun

प्रतीक (pratīk) m

  1. symbol; emblem
    यह है अमेरिका का प्रतीक, हर सरकारी कागज़ पे छपाया है।
    yah hai amerikā kā pratīk, har sarkārī kāgaz pe chapāyā hai.
    This is the emblem of America, it is printed on every governmental document.
    Synonyms: संकेत (saṅket), निशान (niśān)
  2. sign, mark
    Synonyms: निशान (niśān), अंक (aṅk), चिन्ह (cinha)

Declension

Declension of प्रतीक
Singular Plural
Direct प्रतीक (pratīk) प्रतीक (pratīk)
Oblique प्रतीक (pratīk) प्रतीकों (pratīkõ)
Vocative प्रतीक (pratīk) प्रतीको (pratīko)

Derived terms


Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-European *prétih₃kʷo-, from *préti + *h₃ókʷs. Cognate with Ancient Greek πρόσωπον (prósōpon).

Pronunciation

Adjective

प्रतीक (prátīka)

  1. turned towards
  2. going uphill (MBh.)
  3. opposite, against, contrary (L.)

Declension

Masculine a-stem declension of प्रतीक
Nom. sg. प्रतीकः (pratīkaḥ)
Gen. sg. प्रतीकस्य (pratīkasya)
Singular Dual Plural
Nominative प्रतीकः (pratīkaḥ) प्रतीकौ (pratīkau) प्रतीकाः (pratīkāḥ)
Vocative प्रतीक (pratīka) प्रतीकौ (pratīkau) प्रतीकाः (pratīkāḥ)
Accusative प्रतीकम् (pratīkam) प्रतीकौ (pratīkau) प्रतीकान् (pratīkān)
Instrumental प्रतीकेन (pratīkena) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकैः (pratīkaiḥ)
Dative प्रतीकाय (pratīkāya) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकेभ्यः (pratīkebhyaḥ)
Ablative प्रतीकात् (pratīkāt) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकेभ्यः (pratīkebhyaḥ)
Genitive प्रतीकस्य (pratīkasya) प्रतीकयोः (pratīkayoḥ) प्रतीकानाम् (pratīkānām)
Locative प्रतीके (pratīke) प्रतीकयोः (pratīkayoḥ) प्रतीकेषु (pratīkeṣu)
Feminine ā-stem declension of प्रतीक
Nom. sg. प्रतीका (pratīkā)
Gen. sg. प्रतीकायाः (pratīkāyāḥ)
Singular Dual Plural
Nominative प्रतीका (pratīkā) प्रतीके (pratīke) प्रतीकाः (pratīkāḥ)
Vocative प्रतीके (pratīke) प्रतीके (pratīke) प्रतीकाः (pratīkāḥ)
Accusative प्रतीकाम् (pratīkām) प्रतीके (pratīke) प्रतीकाः (pratīkāḥ)
Instrumental प्रतीकया (pratīkayā) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकाभिः (pratīkābhiḥ)
Dative प्रतीकायै (pratīkāyai) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकाभ्यः (pratīkābhyaḥ)
Ablative प्रतीकायाः (pratīkāyāḥ) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकाभ्यः (pratīkābhyaḥ)
Genitive प्रतीकायाः (pratīkāyāḥ) प्रतीकयोः (pratīkayoḥ) प्रतीकानाम् (pratīkānām)
Locative प्रतीकायाम् (pratīkāyām) प्रतीकयोः (pratīkayoḥ) प्रतीकासु (pratīkāsu)
Neuter a-stem declension of प्रतीक
Nom. sg. प्रतीकम् (pratīkam)
Gen. sg. प्रतीकस्य (pratīkasya)
Singular Dual Plural
Nominative प्रतीकम् (pratīkam) प्रतीके (pratīke) प्रतीकानि (pratīkāni)
Vocative प्रतीक (pratīka) प्रतीके (pratīke) प्रतीकानि (pratīkāni)
Accusative प्रतीकम् (pratīkam) प्रतीके (pratīke) प्रतीकानि (pratīkāni)
Instrumental प्रतीकेन (pratīkena) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकैः (pratīkaiḥ)
Dative प्रतीकाय (pratīkāya) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकेभ्यः (pratīkebhyaḥ)
Ablative प्रतीकात् (pratīkāt) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकेभ्यः (pratīkebhyaḥ)
Genitive प्रतीकस्य (pratīkasya) प्रतीकयोः (pratīkayoḥ) प्रतीकानाम् (pratīkānām)
Locative प्रतीके (pratīke) प्रतीकयोः (pratīkayoḥ) प्रतीकेषु (pratīkeṣu)

Noun

प्रतीक (prátīka) n

  1. exterior, surface (RV.)
  2. form, appearance(RV., Nir.)
  3. face, mouth (RV., ŚBr., PārGṛ.)
  4. front (MW.)
  5. image, symbol (ChUp.)
  6. copy (Vām.)
  7. first part of a verse, first word (Br., etc.)

Declension

Neuter a-stem declension of प्रतीक
Nom. sg. प्रतीकम् (pratīkam)
Gen. sg. प्रतीकस्य (pratīkasya)
Singular Dual Plural
Nominative प्रतीकम् (pratīkam) प्रतीके (pratīke) प्रतीकानि (pratīkāni)
Vocative प्रतीक (pratīka) प्रतीके (pratīke) प्रतीकानि (pratīkāni)
Accusative प्रतीकम् (pratīkam) प्रतीके (pratīke) प्रतीकानि (pratīkāni)
Instrumental प्रतीकेन (pratīkena) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकैः (pratīkaiḥ)
Dative प्रतीकाय (pratīkāya) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकेभ्यः (pratīkebhyaḥ)
Ablative प्रतीकात् (pratīkāt) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकेभ्यः (pratīkebhyaḥ)
Genitive प्रतीकस्य (pratīkasya) प्रतीकयोः (pratīkayoḥ) प्रतीकानाम् (pratīkānām)
Locative प्रतीके (pratīke) प्रतीकयोः (pratīkayoḥ) प्रतीकेषु (pratīkeṣu)

Noun

प्रतीक (pratīka) m

  1. part, limb (L.)
  2. name of the father of King Oghavat (BhP.)
  3. name of a son of Maru (VP.)

Declension

Masculine a-stem declension of प्रतीक
Nom. sg. प्रतीकः (pratīkaḥ)
Gen. sg. प्रतीकस्य (pratīkasya)
Singular Dual Plural
Nominative प्रतीकः (pratīkaḥ) प्रतीकौ (pratīkau) प्रतीकाः (pratīkāḥ)
Vocative प्रतीक (pratīka) प्रतीकौ (pratīkau) प्रतीकाः (pratīkāḥ)
Accusative प्रतीकम् (pratīkam) प्रतीकौ (pratīkau) प्रतीकान् (pratīkān)
Instrumental प्रतीकेन (pratīkena) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकैः (pratīkaiḥ)
Dative प्रतीकाय (pratīkāya) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकेभ्यः (pratīkebhyaḥ)
Ablative प्रतीकात् (pratīkāt) प्रतीकाभ्याम् (pratīkābhyām) प्रतीकेभ्यः (pratīkebhyaḥ)
Genitive प्रतीकस्य (pratīkasya) प्रतीकयोः (pratīkayoḥ) प्रतीकानाम् (pratīkānām)
Locative प्रतीके (pratīke) प्रतीकयोः (pratīkayoḥ) प्रतीकेषु (pratīkeṣu)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.