blanda
Catalan
Icelandic
Etymology
From Old Norse blanda, from Proto-Germanic *blandaną, from Proto-Indo-European *bʰlendʰ-. The noun is derived from the verb.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈplanta/
- Rhymes: -anta
Verb
blanda (weak verb, third-person singular past indicative blandaði, supine blandað)
- (transitive, with dative) to mix
Conjugation
blanda — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að blanda | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
blandað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
blandandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég blanda | við blöndum | present (nútíð) |
ég blandi | við blöndum |
þú blandar | þið blandið | þú blandir | þið blandið | ||
hann, hún, það blandar | þeir, þær, þau blanda | hann, hún, það blandi | þeir, þær, þau blandi | ||
past (þátíð) |
ég blandaði | við blönduðum | past (þátíð) |
ég blandaði | við blönduðum |
þú blandaðir | þið blönduðuð | þú blandaðir | þið blönduðuð | ||
hann, hún, það blandaði | þeir, þær, þau blönduðu | hann, hún, það blandaði | þeir, þær, þau blönduðu | ||
imperative (boðháttur) |
blanda (þú) | blandið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
blandaðu | blandiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
blandast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) |
að blandast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
blandast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
blandandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég blandast | við blöndumst | present (nútíð) |
ég blandist | við blöndumst |
þú blandast | þið blandist | þú blandist | þið blandist | ||
hann, hún, það blandast | þeir, þær, þau blandast | hann, hún, það blandist | þeir, þær, þau blandist | ||
past (þátíð) |
ég blandaðist | við blönduðumst | past (þátíð) |
ég blandaðist | við blönduðumst |
þú blandaðist | þið blönduðust | þú blandaðist | þið blönduðust | ||
hann, hún, það blandaðist | þeir, þær, þau blönduðust | hann, hún, það blandaðist | þeir, þær, þau blönduðust | ||
imperative (boðháttur) |
blandast (þú) | blandist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
blandastu | blandisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
blandaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
blandaður | blönduð | blandað | blandaðir | blandaðar | blönduð | |
accusative (þolfall) |
blandaðan | blandaða | blandað | blandaða | blandaðar | blönduð | |
dative (þágufall) |
blönduðum | blandaðri | blönduðu | blönduðum | blönduðum | blönduðum | |
genitive (eignarfall) |
blandaðs | blandaðrar | blandaðs | blandaðra | blandaðra | blandaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
blandaði | blandaða | blandaða | blönduðu | blönduðu | blönduðu | |
accusative (þolfall) |
blandaða | blönduðu | blandaða | blönduðu | blönduðu | blönduðu | |
dative (þágufall) |
blandaða | blönduðu | blandaða | blönduðu | blönduðu | blönduðu | |
genitive (eignarfall) |
blandaða | blönduðu | blandaða | blönduðu | blönduðu | blönduðu |
Declension
declension of blanda
f-w1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | blanda | blandan | blöndur | blöndurnar |
accusative | blöndu | blönduna | blöndur | blöndurnar |
dative | blöndu | blöndunni | blöndum | blöndunum |
genitive | blöndu | blöndunnar | blanda/blandna | blandanna/blandnanna |
Italian
Latin
Adjective
blanda
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Norwegian Nynorsk
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *blandaną, from Proto-Indo-European *bʰlendʰ-.
Verb
blanda (singular past indicative blett, plural past indicative blendu, past participle blandinn)
Conjugation
Conjugation of blanda — active (strong class 7)
infinitive | blanda | |
---|---|---|
present participle | blandandi | |
past participle | blandinn | |
indicative | present | past |
1st-person singular | blend | blett |
2nd-person singular | blendr | blezt |
3rd-person singular | blendr | blett |
1st-person plural | blǫndum | blendum |
2nd-person plural | blandið | blenduð |
3rd-person plural | blanda | blendu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | blanda | blenda |
2nd-person singular | blandir | blendir |
3rd-person singular | blandi | blendi |
1st-person plural | blandim | blendim |
2nd-person plural | blandið | blendið |
3rd-person plural | blandi | blendi |
imperative | present | |
2nd-person singular | blatt | |
1st-person plural | blǫndum | |
2nd-person plural | blandið |
Conjugation of blanda — mediopassive (strong class 7)
infinitive | blandask | |
---|---|---|
present participle | blandandisk | |
past participle | blandizk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | blǫndumk | blendumk |
2nd-person singular | blenzk | blezk |
3rd-person singular | blenzk | blezk |
1st-person plural | blǫndumsk | blendumsk |
2nd-person plural | blandizk | blenduzk |
3rd-person plural | blandask | blendusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | blǫndumk | blendumk |
2nd-person singular | blandisk | blendisk |
3rd-person singular | blandisk | blendisk |
1st-person plural | blandimsk | blendimsk |
2nd-person plural | blandizk | blendizk |
3rd-person plural | blandisk | blendisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | blazk | |
1st-person plural | blǫndumsk | |
2nd-person plural | blandizk |
Descendants
References
- blanda in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Spanish
Pronunciation
- Rhymes: -anda
Verb
blanda
- Formal second-person singular (usted) imperative form of blandir.
- First-person singular (yo) present subjunctive form of blandir.
- Formal second-person singular (usted) present subjunctive form of blandir.
- Third-person singular (él, ella, also used with usted?) present subjunctive form of blandir.
Swedish
Etymology
From Old Norse blanda, from Proto-Germanic *blandaną, from Proto-Indo-European *bʰlendʰ-.
Pronunciation
audio (file)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.