elska

Faroese

Etymology

From Old Norse elska, from Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”), from Proto-Germanic *aliskaz (“dear, precious”), from Proto-Germanic *al- (“to spur, drive, be enthusiastic”), from Proto-Indo-European *el-, *lā- (“to drive, move, go”).

Verb

elska (third person singular past indicative elskaði, third person plural past indicative elskaðu, supine elskað)

  1. to love

Conjugation
   Conjugation of elska
v-30
infinitive elska
present participle elskandi
past participle a6 elskaður
supine elskað
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present elski elskar elskar elska
past elskaði elskaði elskaði elskaðu
imperative – tú – tit
present — elska! — elskið!

Synonyms

Antonyms

Icelandic

Etymology

From Old Norse elska.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɛlska/

Noun

elska f (genitive singular elsku, nominative plural elskur)

  1. love
    Ekki gráta elsku vinur.
    Don't cry dear friend.

Declension
declension of elska
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative elska elskan elskur elskurnar
accusative elsku elskuna elskur elskurnar
dative elsku elskunni elskum elskunum
genitive elsku elskunnar elska/elskna elskanna/elsknanna

Derived terms
  • elskan mín

Verb

elska (weak verb, third-person singular past indicative elskaði, supine elskað)

  1. (transitive, intransitive, with accusative) to love syn.
    Ég elska konuna mína.
    I love my wife.
    Hann elskaði mig aldrei.
    He never loved me.

Conjugation
elska — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að elska
supine
(sagnbót)		 elskað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 elskandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég elska við elskum present
(nútíð)		 ég elski við elskum
þú elskar þið elskið þú elskir þið elskið
hann, hún, það elskar þeir, þær, þau elska hann, hún, það elski þeir, þær, þau elski
past
(þátíð)		 ég elskaði við elskuðum past
(þátíð)		 ég elskaði við elskuðum
þú elskaðir þið elskuðuð þú elskaðir þið elskuðuð
hann, hún, það elskaði þeir, þær, þau elskuðu hann, hún, það elskaði þeir, þær, þau elskuðu
imperative
(boðháttur)		 elska (þú) elskið (þið)
Forms with appended personal pronoun
elskaðu elskiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
elskast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að elskast
supine
(sagnbót)		 elskast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 elskandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég elskast við elskumst present
(nútíð)		 ég elskist við elskumst
þú elskast þið elskist þú elskist þið elskist
hann, hún, það elskast þeir, þær, þau elskast hann, hún, það elskist þeir, þær, þau elskist
past
(þátíð)		 ég elskaðist við elskuðumst past
(þátíð)		 ég elskaðist við elskuðumst
þú elskaðist þið elskuðust þú elskaðist þið elskuðust
hann, hún, það elskaðist þeir, þær, þau elskuðust hann, hún, það elskaðist þeir, þær, þau elskuðust
imperative
(boðháttur)		 elskast (þú) elskist (þið)
Forms with appended personal pronoun
elskastu elskisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
elskaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 elskaður elskuð elskað elskaðir elskaðar elskuð
accusative
(þolfall)		 elskaðan elskaða elskað elskaða elskaðar elskuð
dative
(þágufall)		 elskuðum elskaðri elskuðu elskuðum elskuðum elskuðum
genitive
(eignarfall)		 elskaðs elskaðrar elskaðs elskaðra elskaðra elskaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 elskaði elskaða elskaða elskuðu elskuðu elskuðu
accusative
(þolfall)		 elskaða elskuðu elskaða elskuðu elskuðu elskuðu
dative
(þágufall)		 elskaða elskuðu elskaða elskuðu elskuðu elskuðu
genitive
(eignarfall)		 elskaða elskuðu elskaða elskuðu elskuðu elskuðu

Synonyms

Derived terms

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

elska

  1. simple past of elske
  2. past participle of elske

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Old Norse elska

Verb

elska (present tense elskar, past tense elska, past participle elska, passive infinitive elskast, present participle elskande, imperative elsk/elska)

  1. alternative form of elske

References

Old Norse

Alternative forms

Etymology

From Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”), from Proto-Germanic *aliskaz (“dear, precious”), from Proto-Germanic *al- (“to spur, drive, be enthusiastic”), from Proto-Indo-European *el-, *lā- (“to drive, move, go”). Related to Old Norse elskr (“dear, beloved”), Old English ellen (“courage, zeal”). More at ellen.

Verb

elska

  1. to love

Derived terms

References
  • elska in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.