enfeudar
Catalan
Conjugation
Conjugation of enfeudar (first conjugation)
infinitive | enfeudar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
present participle | enfeudant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | enfeudat | enfeudada | |||||
plural | enfeudats | enfeudades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | enfeudo | enfeudes | enfeuda | enfeudem | enfeudeu | enfeuden | |
imperfect | enfeudava | enfeudaves | enfeudava | enfeudàvem | enfeudàveu | enfeudaven | |
future | enfeudaré | enfeudaràs | enfeudarà | enfeudarem | enfeudareu | enfeudaran | |
preterite | enfeudí | enfeudares | enfeudà | enfeudàrem | enfeudàreu | enfeudaren | |
conditional | enfeudaria | enfeudaries | enfeudaria | enfeudaríem | enfeudaríeu | enfeudarien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | enfeudi | enfeudis | enfeudi | enfeudem | enfeudeu | enfeudin | |
imperfect | enfeudés | enfeudessis | enfeudés | enfeudéssim | enfeudéssiu | enfeudessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
— | enfeuda | enfeudi | enfeudem | enfeudeu | enfeudin |
Galician
Verb
enfeudar (first-person singular present enfeudo, first-person singular preterite enfeudei, past participle enfeudado)
- to enfeoff
Conjugation
Conjugation of enfeudar
infinitive | enfeudar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | enfeudando | ||||||
past participle | singular | plural | |||||
masculine | enfeudado | enfeudados | |||||
feminine | enfeudada | enfeudadas | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | eu | ti | el / ela / Vde. | nós | vós | eles / elas / Vdes. | |
present | enfeudo | enfeudas | enfeuda | enfeudamos | enfeudades | enfeudan | |
imperfect | enfeudaba | enfeudabas | enfeudaba | enfeudabamos | enfeudabades | enfeudaban | |
preterite | enfeudei | enfeudaches | enfeudou | enfeudamos | enfeudastes | enfeudaron | |
pluperfect | enfeudara | enfeudaras | enfeudara | enfeudaramos | enfeudarades | enfeudaran | |
future | enfeudarei | enfeudarás | enfeudará | enfeudaremos | enfeudaredes | enfeudarán | |
conditional | enfeudaría | enfeudarías | enfeudaría | enfeudariamos | enfeudariades | enfeudarían | |
subjunctive | eu | ti | el / ela / Vde. | nós | vós | eles / elas / Vdes. | |
present | enfeude | enfeudes | enfeude | enfeudemos | enfeudedes | enfeuden | |
preterite | enfeudase | enfeudases | enfeudase | enfeudásemos | enfeudásedes | enfeudasen | |
future | enfeudar | enfeudares | enfeudar | enfeudarmos | enfeudardes | enfeudaren | |
imperative | — | ti | Vde. | nós | vós | Vdes. | |
affirmative | — | enfeuda | enfeude | enfeudemos | enfeudade | enfeuden | |
negative | — | enfeudes | enfeude | enfeudemos | enfeudedes | enfeuden | |
personal infinitive | eu | ti | el / ela / Vde. | nós | vós | eles / elas / Vdes. | |
enfeudar | enfeudares | enfeudar | enfeudarmos | enfeudardes | enfeudaren |
Related terms
- enfeudamento
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /enfeuˈdaɾ/, [ẽɱfeu̯ˈðaɾ]
Verb
enfeudar (first-person singular present enfeudo, first-person singular preterite enfeudé, past participle enfeudado)
- to enfeoff
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive enfeudar | |||||||
dative | enfeudarme | enfeudarte | enfeudarle, enfeudarse | enfeudarnos | enfeudaros | enfeudarles, enfeudarse | |
accusative | enfeudarme | enfeudarte | enfeudarlo, enfeudarla, enfeudarse | enfeudarnos | enfeudaros | enfeudarlos, enfeudarlas, enfeudarse | |
with gerund enfeudando | |||||||
dative | enfeudándome | enfeudándote | enfeudándole, enfeudándose | enfeudándonos | enfeudándoos | enfeudándoles, enfeudándose | |
accusative | enfeudándome | enfeudándote | enfeudándolo, enfeudándola, enfeudándose | enfeudándonos | enfeudándoos | enfeudándolos, enfeudándolas, enfeudándose | |
with informal second-person singular imperative enfeuda | |||||||
dative | enfeúdame | enfeúdate | enfeúdale | enfeúdanos | not used | enfeúdales | |
accusative | enfeúdame | enfeúdate | enfeúdalo, enfeúdala | enfeúdanos | not used | enfeúdalos, enfeúdalas | |
with formal second-person singular imperative enfeude | |||||||
dative | enfeúdeme | not used | enfeúdele, enfeúdese | enfeúdenos | not used | enfeúdeles | |
accusative | enfeúdeme | not used | enfeúdelo, enfeúdela, enfeúdese | enfeúdenos | not used | enfeúdelos, enfeúdelas | |
with first-person plural imperative enfeudemos | |||||||
dative | not used | enfeudémoste | enfeudémosle | enfeudémonos | enfeudémoos | enfeudémosles | |
accusative | not used | enfeudémoste | enfeudémoslo, enfeudémosla | enfeudémonos | enfeudémoos | enfeudémoslos, enfeudémoslas | |
with informal second-person plural imperative enfeudad | |||||||
dative | enfeudadme | not used | enfeudadle | enfeudadnos | enfeudaos | enfeudadles | |
accusative | enfeudadme | not used | enfeudadlo, enfeudadla | enfeudadnos | enfeudaos | enfeudadlos, enfeudadlas | |
with formal second-person plural imperative enfeuden | |||||||
dative | enfeúdenme | not used | enfeúdenle | enfeúdennos | not used | enfeúdenles, enfeúdense | |
accusative | enfeúdenme | not used | enfeúdenlo, enfeúdenla | enfeúdennos | not used | enfeúdenlos, enfeúdenlas, enfeúdense |
Further reading
- “enfeudar” in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.