flakka

English

Noun

flakka (uncountable)

  1. (slang) The stimulant drug alpha-pyrrolidinopentiophenone.

Icelandic

Etymology

From Old Norse flakka.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈflahka/
  • Rhymes: -ahka

Verb

flakka (weak verb, third-person singular past indicative flakkaði, supine flakkað)

  1. (intransitive) to wander, to roam
    Synonyms: ráfa, eigra, reika, rangla, sveima

Conjugation
flakka — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að flakka
supine
(sagnbót)		 flakkað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 flakkandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég flakka við flökkum present
(nútíð)		 ég flakki við flökkum
þú flakkar þið flakkið þú flakkir þið flakkið
hann, hún, það flakkar þeir, þær, þau flakka hann, hún, það flakki þeir, þær, þau flakki
past
(þátíð)		 ég flakkaði við flökkuðum past
(þátíð)		 ég flakkaði við flökkuðum
þú flakkaðir þið flökkuðuð þú flakkaðir þið flökkuðuð
hann, hún, það flakkaði þeir, þær, þau flökkuðu hann, hún, það flakkaði þeir, þær, þau flökkuðu
imperative
(boðháttur)		 flakka (þú) flakkið (þið)
Forms with appended personal pronoun
flakkaðu flakkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms
  • flakk (“wandering, roaming”)
  • flakkari (“wanderer, vagrant”)

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse flakka.

Pronunciation
  • IPA(key): /²flɑkːɑ/

Verb

flakka (present tense flakkar, past tense flakka, past participle flakka, passive infinitive flakkast, present participle flakkande, imperative flakk/flakka)

  1. to wander about
  2. to flicker (as the light of a candle)
  3. to flit (move rapidly, unpredictably)

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.