reika

See also: reikä

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈreiːka]
  • Rhymes: -eiːka

Verb

reika (weak verb, third-person singular past indicative reikaði, supine reikað)

  1. (intransitive) to wander, to ramble, to roam
    Synonyms: ráfa, eigra, rangla, flakka, sveima

Conjugation
reika — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að reika
supine
(sagnbót)		 reikað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 reikandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég reika við reikum present
(nútíð)		 ég reiki við reikum
þú reikar þið reikið þú reikir þið reikið
hann, hún, það reikar þeir, þær, þau reika hann, hún, það reiki þeir, þær, þau reiki
past
(þátíð)		 ég reikaði við reikuðum past
(þátíð)		 ég reikaði við reikuðum
þú reikaðir þið reikuðuð þú reikaðir þið reikuðuð
hann, hún, það reikaði þeir, þær, þau reikuðu hann, hún, það reikaði þeir, þær, þau reikuðu
imperative
(boðháttur)		 reika (þú) reikið (þið)
Forms with appended personal pronoun
reikaðu reikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms
  • reik (“wandering, roaming”)

Japanese

Romanization

reika

  1. Rōmaji transcription of れいか
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.