królik

See also: Królik

Polish

Etymology

król (“archaic word for rabbit”) +‎ -ik (diminutive suffix), from Proto-Slavic *korlikъ, a calque of Middle High German küniklīn, künlin, künglin, itself from Latin cunīculus (“rabbit”), from Ancient Greek κύνικλος (kúniklos).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈkru.lʲik/
Audio (file)

Noun

królik m anim

rabbit (mammal)
(rare) diminutive of król
- 1922, Janusz Korczak, Król Maciuś Pierwszy
  Ooo, król idzie, królik! O, jaki malutki! Płaczesz, króliku Maciusiu? Chodź, nosek ci utrzemy.

Declension

declension of królik

	singular	plural
nominative	królik	króliki
genitive	królika	królików
dative	królikowi	królikom
accusative	królika	króliki
instrumental	królikiem	królikami
locative	króliku	królikach
vocative	króliku	króliki

Derived terms

(adjective) króliczy
(noun) królikarnia

Further reading

królik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.