leyfa
See also: leifa
Icelandic
Etymology
From Old Norse leyfa, from Proto-Germanic *(uz)laubijaną.
Verb
leyfa (weak verb, third-person singular past indicative leyfði, supine leyft)
- (transitive, governs the accusative) to allow something, to permit something, to give permission for something
- (ditransitive, governs the accusative and dative) to allow somebody something, to permit somebody something, to give somebody permission for something
- Timothy 2:11-12 (English, Icelandic)
- Konan á að læra í kyrrþey, í allri undirgefni. Ekki leyfi ég konu að kenna eða taka sér vald yfir manninum, heldur á hún að vera kyrrlát.
- A woman should learn in quietness and full submission. I do not permit a woman to teach or to have authority over a man; she must be silent.
- Konan á að læra í kyrrþey, í allri undirgefni. Ekki leyfi ég konu að kenna eða taka sér vald yfir manninum, heldur á hún að vera kyrrlát.
- Ég leyfði honum að leika sér með boltann.
- I gave him permission to play with his ball.
- Timothy 2:11-12 (English, Icelandic)
Conjugation
leyfa — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að leyfa | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
leyft | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
leyfandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég leyfi | við leyfum | present (nútíð) |
ég leyfi | við leyfum |
þú leyfir | þið leyfið | þú leyfir | þið leyfið | ||
hann, hún, það leyfir | þeir, þær, þau leyfa | hann, hún, það leyfi | þeir, þær, þau leyfi | ||
past (þátíð) |
ég leyfði | við leyfðum | past (þátíð) |
ég leyfði | við leyfðum |
þú leyfðir | þið leyfðuð | þú leyfðir | þið leyfðuð | ||
hann, hún, það leyfði | þeir, þær, þau leyfðu | hann, hún, það leyfði | þeir, þær, þau leyfðu | ||
imperative (boðháttur) |
leyf (þú) | leyfið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
leyfðu | leyfiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
leyfast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) |
að leyfast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
leyfst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
leyfandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég leyfist | við leyfumst | present (nútíð) |
ég leyfist | við leyfumst |
þú leyfist | þið leyfist | þú leyfist | þið leyfist | ||
hann, hún, það leyfist | þeir, þær, þau leyfast | hann, hún, það leyfist | þeir, þær, þau leyfist | ||
past (þátíð) |
ég leyfðist | við leyfðumst | past (þátíð) |
ég leyfðist | við leyfðumst |
þú leyfðist | þið leyfðust | þú leyfðist | þið leyfðust | ||
hann, hún, það leyfðist | þeir, þær, þau leyfðust | hann, hún, það leyfðist | þeir, þær, þau leyfðust | ||
imperative (boðháttur) |
leyfst (þú) | leyfist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
leyfstu | leyfisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
leyfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
leyfður | leyfð | leyft | leyfðir | leyfðar | leyfð | |
accusative (þolfall) |
leyfðan | leyfða | leyft | leyfða | leyfðar | leyfð | |
dative (þágufall) |
leyfðum | leyfðri | leyfðu | leyfðum | leyfðum | leyfðum | |
genitive (eignarfall) |
leyfðs | leyfðrar | leyfðs | leyfðra | leyfðra | leyfðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
leyfði | leyfða | leyfða | leyfðu | leyfðu | leyfðu | |
accusative (þolfall) |
leyfða | leyfðu | leyfða | leyfðu | leyfðu | leyfðu | |
dative (þágufall) |
leyfða | leyfðu | leyfða | leyfðu | leyfðu | leyfðu | |
genitive (eignarfall) |
leyfða | leyfðu | leyfða | leyfðu | leyfðu | leyfðu |
Old Norse
Etymology 1
From Proto-Germanic *laubijaną, whence also Old English līfan, lēfan, lȳfan, Old High German gilouben (“believe”) and irlouben (“allow”) (German glauben, erlauben), Gothic 𐌿𐍃𐌻𐌰𐌿𐌱𐌾𐌰𐌽 (uslaubjan, “allow”). Ultimately from Proto-Indo-European *lewbʰ- (“to hold dear; love”)
Conjugation
Conjugation of leyfa — active (weak class 1)
infinitive | leyfa | |
---|---|---|
present participle | leyfandi | |
past participle | leyfðr | |
indicative | present | past |
1st-person singular | leyfi | leyfða |
2nd-person singular | leyfir | leyfðir |
3rd-person singular | leyfir | leyfði |
1st-person plural | leyfum | leyfðum |
2nd-person plural | leyfið | leyfðuð |
3rd-person plural | leyfa | leyfðu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | leyfa | leyfða |
2nd-person singular | leyfir | leyfðir |
3rd-person singular | leyfi | leyfði |
1st-person plural | leyfim | leyfðim |
2nd-person plural | leyfið | leyfðið |
3rd-person plural | leyfi | leyfði |
imperative | present | |
2nd-person singular | leyf | |
1st-person plural | leyfum | |
2nd-person plural | leyfið |
Conjugation of leyfa — mediopassive (weak class 1)
infinitive | leyfask | |
---|---|---|
present participle | leyfandisk | |
past participle | leyfzk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | leyfumk | leyfðumk |
2nd-person singular | leyfisk | leyfðisk |
3rd-person singular | leyfisk | leyfðisk |
1st-person plural | leyfumsk | leyfðumsk |
2nd-person plural | leyfizk | leyfðuzk |
3rd-person plural | leyfask | leyfðusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | leyfumk | leyfðumk |
2nd-person singular | leyfisk | leyfðisk |
3rd-person singular | leyfisk | leyfðisk |
1st-person plural | leyfimsk | leyfðimsk |
2nd-person plural | leyfizk | leyfðizk |
3rd-person plural | leyfisk | leyfðisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | leyfsk | |
1st-person plural | leyfumsk | |
2nd-person plural | leyfizk |
References
- leyfa in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Etymology 2
See the etymology of the main entry.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.