minna
See also: Minna
Estonian
Faroese
Verb
minna (third person singular past indicative minti, third person plural past indicative mint, supine mint)
- to remind
Conjugation
v-9nn | ||||
infinitive | minna | |||
---|---|---|---|---|
present participle | minnandi | |||
past participle a39 | mintur | |||
supine | mint | |||
number | singular | plural | ||
person | first | second | third | all |
indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
present | minni | minnir | minnir | minna |
past | minti | minti | minti | mintu |
imperative | – | tú | – | tit |
present | — | minn! | — | minnið! |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɪnːa/
- Rhymes: -ɪnːa
Pronoun
minna
Verb
minna (weak verb, third-person singular past indicative minnti, supine minnt)
Usage notes
- Even though the subject is usually in the accusative case (þolfallsfrumlag) it is occasionally used in the dative case (þágufallsfrumlag):
- Mér minnir.
- instead of
- Mig minnir.
Conjugation
minna — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að minna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
minnt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
minnandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég minni | við minnum | present (nútíð) |
ég minni | við minnum |
þú minnir | þið minnið | þú minnir | þið minnið | ||
hann, hún, það minnir | þeir, þær, þau minna | hann, hún, það minni | þeir, þær, þau minni | ||
past (þátíð) |
ég minnti | við minntum | past (þátíð) |
ég minnti | við minntum |
þú minntir | þið minntuð | þú minntir | þið minntuð | ||
hann, hún, það minnti | þeir, þær, þau minntu | hann, hún, það minnti | þeir, þær, þau minntu | ||
imperative (boðháttur) |
minn (þú) | minnið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
minntu | minniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að minnast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
minnst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
minnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég minnist | við minnumst | present (nútíð) |
ég minnist | við minnumst |
þú minnist | þið minnist | þú minnist | þið minnist | ||
hann, hún, það minnist | þeir, þær, þau minnast | hann, hún, það minnist | þeir, þær, þau minnist | ||
past (þátíð) |
ég minntist | við minntumst | past (þátíð) |
ég minntist | við minntumst |
þú minntist | þið minntust | þú minntist | þið minntust | ||
hann, hún, það minntist | þeir, þær, þau minntust | hann, hún, það minntist | þeir, þær, þau minntust | ||
imperative (boðháttur) |
minnst (þú) | minnist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
minnstu | minnisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
minntur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
minntur | minnt | minnt | minntir | minntar | minnt | |
accusative (þolfall) |
minntan | minnta | minnt | minnta | minntar | minnt | |
dative (þágufall) |
minntum | minntri | minntu | minntum | minntum | minntum | |
genitive (eignarfall) |
minnts | minntrar | minnts | minntra | minntra | minntra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
minnti | minnta | minnta | minntu | minntu | minntu | |
accusative (þolfall) |
minnta | minntu | minnta | minntu | minntu | minntu | |
dative (þágufall) |
minnta | minntu | minnta | minntu | minntu | minntu | |
genitive (eignarfall) |
minnta | minntu | minnta | minntu | minntu | minntu |
Synonyms
- (remind): def. rifja upp
Derived terms
- minna einhvern á eitthvað (to remind somebody of something)
- minnast einhvers (to recollect something, to remember something)
- minnast á eitthvað (to mention something)
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Norwegian Nynorsk
Sicilian
Etymology
Unknown
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɪnna/
- Hyphenation: min‧na
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.