δελεαστικός
Grec
Étymologie
- → voir δελεάζω.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | δελεαστικός | δελεαστική | δελεαστικό | |||
| génitif | δελεαστικού | δελεαστικής | δελεαστικού | |||
| accusatif | δελεαστικό | δελεαστική | δελεαστικό | |||
| vocatif | δελεαστικέ | δελεαστική | δελεαστικό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | δελεαστικοί | δελεαστικές | δελεαστικά | |||
| génitif | δελεαστικών | δελεαστικών | δελεαστικών | |||
| accusatif | δελεαστικούς | δελεαστικές | δελεαστικά | |||
| vocatif | δελεαστικοί | δελεαστικές | δελεαστικά | |||
δελεαστικός (dheleastikós) \ðɛ.lɛ.a.sti.ˈkɔs\
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.