δεύτερος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien δεύτερος, deúteros.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | δεύτερος | δεύτερη | δεύτερο | |||
| génitif | δεύτερου | δεύτερης | δεύτερου | |||
| accusatif | δεύτερο | δεύτερη | δεύτερο | |||
| vocatif | δεύτερε | δεύτερη | δεύτερο | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | δεύτεροι | δεύτερες | δεύτερα | |||
| génitif | δεύτερων | δεύτερων | δεύτερων | |||
| accusatif | δεύτερους | δεύτερες | δεύτερα | |||
| vocatif | δεύτεροι | δεύτερες | δεύτερα | |||
δεύτερος, dhéfteros \Prononciation ?\ ordinal
Vocabulaire apparenté par le sens
| 1er | 2e | 3e | 4e | 5e | 6e | 7e | 8e | 9e |
| πρώτος | δεύτερος | τρίτος | τέταρτος | πέμπτος | έκτος | έβδομος | όγδοος | ένατος |
| 10e | 11e | 12e | 20e | 30e | 40e | 50e | 60e | 70e | 80e | 90e |
| δέκατος | ενδέκατος | δωδέκατος | εικοστός | τριακοστός | τεσσαρακοστός | πεντηκοστός | εξηκοστός | εβδομηκοστός | ογδοηκοστός | ενενηκοστός |
| 100e | 200e | 300e | 400e | 500e | 600e | 700e | 800e | 900e | 1000e |
| εκατοστός | διακοσιοστός | τριακοσιοστός | τετρακοσιοστός | πεντακοσιοστός | εξακοσιοστός | εφτακοσιοστός | οχτακοσιοστός | εννιακοσιοστός | χιλιοστός |
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (δεύτερος)
Grec ancien
Dérivés
- δεύτερα
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « δεύτερος », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.