πεντηκοστός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien πεντηκοστός.
Adjectif
πεντηκοστός, pendíkostos \Prononciation ?\ ordinal
- Cinquantième.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Vocabulaire apparenté par le sens
1er | 2e | 3e | 4e | 5e | 6e | 7e | 8e | 9e |
πρώτος | δεύτερος | τρίτος | τέταρτος | πέμπτος | έκτος | έβδομος | όγδοος | ένατος |
10e | 11e | 12e | 20e | 30e | 40e | 50e | 60e | 70e | 80e | 90e |
δέκατος | ενδέκατος | δωδέκατος | εικοστός | τριακοστός | τεσσαρακοστός | πεντηκοστός | εξηκοστός | εβδομηκοστός | ογδοηκοστός | ενενηκοστός |
100e | 200e | 300e | 400e | 500e | 600e | 700e | 800e | 900e | 1000e |
εκατοστός | διακοσιοστός | τριακοσιοστός | τετρακοσιοστός | πεντακοσιοστός | εξακοσιοστός | εφτακοσιοστός | οχτακοσιοστός | εννιακοσιοστός | χιλιοστός |
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (πεντηκοστός)
Grec ancien
Étymologie
- De πεντήκοντα.
Adjectif numéral
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | πεντηκοστός | πεντηκοστή | πεντηκοστό | |||
vocatif | πεντηκοστός | πεντηκοστή | πεντηκοστό | |||
accusatif | πεντηκοστόν | πεντηκοστήν | πεντηκοστό | |||
génitif | πεντηκοστοῦ | πεντηκοστῆς | πεντηκοστοῦ | |||
datif | πεντηκοστῷ | πεντηκοστῇ | πεντηκοστῷ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | πεντηκοστώ | πεντηκοστώ | πεντηκοστώ | |||
vocatif | πεντηκοστώ | πεντηκοστώ | πεντηκοστώ | |||
accusatif | πεντηκοστώ | πεντηκοστώ | πεντηκοστώ | |||
génitif | πεντηκοστοῖν | πεντηκοστοῖν | πεντηκοστοῖν | |||
datif | πεντηκοστοῖν | πεντηκοστοῖν | πεντηκοστοῖν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | πεντηκοστοί | πεντηκοσταί | πεντηκοστά | |||
vocatif | πεντηκοστοί | πεντηκοσταί | πεντηκοστά | |||
accusatif | πεντηκοστούς | πεντηκοστάς | πεντηκοστά | |||
génitif | πεντηκοστῶν | πεντηκοστῶν | πεντηκοστῶν | |||
datif | πεντηκοστοῖς | πεντηκοσταῖς | πεντηκοστοῖς |
πεντηκοστός, pentêkostós ordinal
- Cinquantième (50e).
Dérivés
- 50os ((Abréviation))
- Πεντηκοστή
Prononciation
- (Classique) : \pentɛːkostós\
- (Koinè) : \pɛnteːko̞stˈo̞s\
- (Byzantine) : \pentikostˈos\
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- πεντηκοστός, Greek Word Study Tool (Perseus Digital Library, Tufts University)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.