επιμελής
Grec
Étymologie
- Du grec ancien ἐπιμελής, epimelếs.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | επιμελής | επιμελής | επιμελές | |||
| génitif | επιμελούς | επιμελούς | επιμελούς | |||
| accusatif | επιμελή | επιμελή | επιμελές | |||
| vocatif | επιμελή | επιμελής | επιμελές | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | επιμελείς | επιμελείς | επιμελή | |||
| génitif | επιμελών | επιμελών | επιμελών | |||
| accusatif | επιμελείς | επιμελείς | επιμελή | |||
| vocatif | επιμελείς | επιμελείς | επιμελή | |||
επιμελής (epimelís) \ɛ.pi.mɛ.ˈlis\
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.