θείος
: θεῖος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien θεῖος, theîos (« divin ») ou θεῖος (« oncle »).
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | θείος | θεία | θείο | |||
| génitif | θείου | θείας | θείου | |||
| accusatif | θείο | θεία | θείο | |||
| vocatif | θείε | θεία | θείο | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | θείοι | θείες | θεία | |||
| génitif | θείων | θείων | θείων | |||
| accusatif | θείους | θείες | θεία | |||
| vocatif | θείοι | θείες | θεία | |||
θείος (thíos) \ˈθi.ɔs\
Synonymes
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ο | θείος | οι | θείοι |
| Génitif | του | θείου | των | θείων |
| Accusatif | το(ν) | θείο | τους | θείους |
| Vocatif | θείε | θείοι | ||
Variantes
- θειος
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.