περίεργος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien περίεργος, períergos.
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | περίεργος | περίεργη | περίεργο | |||
génitif | περίεργου | περίεργης | περίεργου | |||
accusatif | περίεργο | περίεργη | περίεργο | |||
vocatif | περίεργε | περίεργη | περίεργο | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | περίεργοι | περίεργες | περίεργα | |||
génitif | περίεργων | περίεργων | περίεργων | |||
accusatif | περίεργους | περίεργες | περίεργα | |||
vocatif | περίεργοι | περίεργες | περίεργα |
περίεργος, períergos \pɛ.ˈɾi.ɛɾ.ɣɔs\
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (περίεργος)
Grec ancien
Adjectif
περίεργος, períergos \Prononciation ?\
- Qui intervient dans les affaires des autres.
- Curieux de ce qui se passe autour.
- Superstitieux.
Dérivés
- περιεργία
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : περίεργος
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « περίεργος », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.