προσευχή
Grec
Étymologie
- Du grec ancien προσευχή, proseukhế (« prière, lieu de prière »).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | ||
---|---|---|---|---|
Nominatif | η | προσευχή | οι | προσευχές |
Génitif | της | προσευχής | των | προσευχών |
Accusatif | τη(ν) | προσευχή | τις | προσευχές |
Vocatif | προσευχή | προσευχές |
προσευχή (prosefkhí) \pɾɔ.sef.ˈçi\ féminin
Dérivés
Grec ancien
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ἡ | προσευχή | αἱ | προσευχαί | τὼ | προσευχά |
Vocatif | προσευχή | προσευχαί | προσευχά | |||
Accusatif | τὴν | προσευχήν | τὰς | προσευχάς | τὼ | προσευχά |
Génitif | τῆς | προσευχῆς | τῶν | προσευχῶν | τοῖν | προσευχαῖν |
Datif | τῇ | προσευχῇ | ταῖς | προσευχαῖς | τοῖν | προσευχαῖν |
προσευχή, proseukhế \pro.se͜ʊ.ˈkʰɛ\ féminin
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « προσευχή », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.