προσευχή

Grec

Étymologie

Du grec ancien προσευχή, proseukhế  prière, lieu de prière »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif η  προσευχή οι  προσευχές
Génitif της  προσευχής των  προσευχών
Accusatif τη(ν)  προσευχή τις  προσευχές
Vocatif προσευχή προσευχές

προσευχή (prosefkhí) \pɾɔ.sef.ˈçi\ féminin

  1. Prière.

Dérivés

Grec ancien

Étymologie

Mot composé de πρός, prós  vers ») et de εὐχή, eukhế  prière »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif προσευχή αἱ προσευχαί τὼ προσευχά
Vocatif προσευχή προσευχαί προσευχά
Accusatif τὴν προσευχήν τὰς προσευχάς τὼ προσευχά
Génitif τῆς προσευχῆς τῶν προσευχῶν τοῖν προσευχαῖν
Datif τῇ προσευχ ταῖς προσευχαῖς τοῖν προσευχαῖν

προσευχή, proseukhế \pro.se͜ʊ.ˈkʰɛ\ féminin

  1. Prière.
  2. Lieu de prière, oratoire.
    • οἶκος προσευχῆς, maison de prière, temple.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.