πόλεμος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien πόλεμος, pólemos.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | ||
---|---|---|---|---|
Nominatif | ο | πόλεμος | οι | πόλεμοι |
Génitif | του | πολέμου | των | πολέμων |
Accusatif | το(ν) | πόλεμο | τους | πολέμους |
Vocatif | πόλεμε | πόλεμοι |
πόλεμος (pólemos) \ˈpɔ.lɛ.mɔs\ masculin
- Guerre.
- Ο Πόλεμος των Άστρων
- La Guerre des étoiles.
Grec ancien
Étymologie
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ὁ | πόλεμος | οἱ | πόλεμοι | τὼ | πολέμω |
Vocatif | πόλεμε | πόλεμοι | πολέμω | |||
Accusatif | τὸν | πόλεμον | τοὺς | πολέμους | τὼ | πολέμω |
Génitif | τοῦ | πολέμου | τῶν | πολέμων | τοῖν | πολέμοιν |
Datif | τῷ | πολέμῳ | τοῖς | πολέμοις | τοῖν | πολέμοιν |
πόλεμος, pólemos \ˈpo.le.mos\ masculin
Variantes
- πτόλεμος (Langue homérique)
Dérivés
- πολεμαρχέω
- πολεμάρχης
- πολεμαρχία
- πολέμαρχος (chef de guerre)
- πολεμέω (être en guerre)
- πολεμήιος (belliqueux)
- πολεμησείω
- πολεμητέος
- πολεμητής
- πολεμικός, πολέμιος (guerrier, de guerre)
- πολεμιστής (guerrier, soldat)
- πολεμίζω (faire la guerre)
- πολεμοποιέω
- πολεμοποιός
- πολεμόω (se faire des ennemis)
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « πόλεμος », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.