σπέρμα

Grec

Étymologie
Du grec ancien.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif το  σπέρμα τα  σπέρματα
Génitif του  σπέρματος των  σπερμάτων
Accusatif το  σπέρμα τα  σπέρματα
Vocatif σπέρμα σπέρματα

σπέρμα, spérma \ˈspɛɾ.ma\ neutre

  1. Sperme.
  2. Semence (Une cause d’où il doit naître, avec le temps, de certains effets).

Voir aussi

Grec ancien

Étymologie
Déverbal de σπείρω, speírô (« semer ») avec le suffixe -μα, -ma.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif τὸ σπέρμα τὰ σπέρματα τὼ σπέρματε
Vocatif σπέρμα σπέρματα σπέρματε
Accusatif τὸ σπέρμα τὰ σπέρματα τὼ σπέρματε
Génitif τοῦ σπέρματος τῶν σπερμάτων τοῖν σπερμάτοιν
Datif τῷ σπέρματι τοῖς σπέρμασι(ν) τοῖν σπερμάτοιν

σπέρμα, spérma \ˈsper.ma\ neutre

  1. Semence, grain, graine.

Dérivés dans d’autres langues

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.