στόμα

Grec

Étymologie
Du grec ancien στόμα.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif το  στόμα τα  στόματα
Génitif του  στόματος των  στομάτων
Accusatif το  στόμα τα  στόματα
Vocatif στόμα στόματα

στόμα (stóma) \Prononciation ?\ neutre

  1. Bouche.

Grec ancien

Étymologie
De l’indo-européen commun *stomen-, qui a également donné Stimme (« voix ») en allemand, staon (« palais de la bouche ») en breton.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif τὸ στόμα τὰ στόματα τὼ στόματε
Vocatif στόμα στόματα στόματε
Accusatif τὸ στόμα τὰ στόματα τὼ στόματε
Génitif τοῦ στόματος τῶν στομάτων τοῖν στομάτοιν
Datif τῷ στόματι τοῖς στόμασι(ν) τοῖν στομάτοιν

στόμα, stóma \ˈsto.ma\ neutre

  1. (Anatomie) Bouche.
  2. (Armement) Pointe.
  3. (Géographie) Embouchure d’un fleuve.
  4. (Par extension) Orifice, ouverture, entrée (d’un port, d’un golfe).

Variantes

Apparentés étymologiques

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.