συμβατός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien συμβατός, sumbatós.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | συμβατός | συμβατή | συμβατό | |||
| génitif | συμβατού | συμβατής | συμβατού | |||
| accusatif | συμβατό | συμβατή | συμβατό | |||
| vocatif | συμβατέ | συμβατή | συμβατό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | συμβατοί | συμβατές | συμβατά | |||
| génitif | συμβατών | συμβατών | συμβατών | |||
| accusatif | συμβατούς | συμβατές | συμβατά | |||
| vocatif | συμβατοί | συμβατές | συμβατά | |||
συμβατός (simvatós) \siɱ.va.ˈtɔs\
Grec ancien
Étymologie
- Participe passé adjectivé de συμβαίνω, sumbaínô (« arriver ensemble, se produire »).
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | συμβατός | συμβατή | συμβατόν | |||
| vocatif | συμβατέ | συμβατή | συμβατόν | |||
| accusatif | συμβατόν | συμβατήν | συμβατόν | |||
| génitif | συμβατοῦ | συμβατῆς | συμβατοῦ | |||
| datif | συμβατῷ | συμβατῇ | συμβατῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | συμβατώ | συμβατά | συμβατώ | |||
| vocatif | συμβατώ | συμβατά | συμβατώ | |||
| accusatif | συμβατώ | συμβατά | συμβατώ | |||
| génitif | συμβατοῖν | συμβαταῖν | συμβατοῖν | |||
| datif | συμβατοῖν | συμβαταῖν | συμβατοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | συμβατοί | συμβαταί | συμβατά | |||
| vocatif | συμβατοί | συμβαταί | συμβατά | |||
| accusatif | συμβατούς | συμβατάς | συμβατά | |||
| génitif | συμβατῶν | συμβατῶν | συμβατῶν | |||
| datif | συμβατοῖς | συμβαταῖς | συμβατοῖς | |||
συμβατός, sumbatós \sym.ba.ˈtos\
- Ce qui arrive.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.