υποθετικός
Grec
Étymologie
- (1) Du grec ancien ὑποθετικός, hypothetikós.
- (2) Du français hypothétique.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | υποθετικός | υποθετική | υποθετικό | |||
| génitif | υποθετικού | υποθετικής | υποθετικού | |||
| accusatif | υποθετικό | υποθετική | υποθετικό | |||
| vocatif | υποθετικέ | υποθετική | υποθετικό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | υποθετικοί | υποθετικές | υποθετικά | |||
| génitif | υποθετικών | υποθετικών | υποθετικών | |||
| accusatif | υποθετικούς | υποθετικές | υποθετικά | |||
| vocatif | υποθετικοί | υποθετικές | υποθετικά | |||
υποθετικός (ipothetikós) \i.pɔ.θɛ.ti.ˈkɔs\
- Hypothétique (qui est amené par une hypothèse).
- Hypothétique (qui est du domaine de la spéculation).
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.