erara

Adjectif composé de la racine erari (« faire erreur, se tromper ») et de la terminaison -a (« adjectif ») .

erara \e.ˈɾa.ɾa\    composition de racines de l’Antaŭparolo

1. Erroné, incorrect, inexact, qui contient une erreur.
2. Fautif, qui est plein de fautes, en parlant des choses.
3. Abusif.
   • (Antaŭparolo) se eĉ ŝajnus al ni, ke tiu aŭ alia punkto estas sendube erara.

     '

Académiques:

• erari (mot-racine UV ) ^{PIVE, RV} : faire erreur, se tromper
• eraro (composition de racines de l’Antaŭparolo) ^{PIVE, RV} : erreur, faute
• erare (composition de racines de l’Antaŭparolo) ^{PIVE, RV} : erronément, incorrectement, fautivement
• erareco (composition de racines de l’Antaŭparolo) ^PIVE : caractère erroné
• preseraro (composition de racines de l’Antaŭparolo) ^PIVE : erreur d’impression
• pour les autres apparentés, voir la fiche de erari

Vocabulaire:

• E. Grosjean-Maupin: Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
• erara sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• erara sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Composition "erar-a" présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo,  R1 de l’Akademio de Esperanto).