kelke

Adverbe composé de la racine kelka (« quelque ») et de la terminaison -e (« adverbe ») .

kelke (da) \ˈkel.ke\     composition de racines de l’ekzercaro §23-32-34-38-40

1. Un peu, peu, quelque(s).
   • (Ekzercaro §23) La reĝido, kiu vidis, ke el ŝia buŝo eliris kelke da perloj kaj kelke da diamantoj,…

     Le prince, qui vît que, de sa bouche, sortaient quelques perles et quelques diamants,…

   • (Ekzercaro §32) En la ĉambro sidis nur kelke da homoj.

     Dans la chambre étaient assis seulement quelques personnes.

   • (Ekzercaro §34) Mia skribilaro konsistas el inkujo, sablujo, kelke da plumoj, krajono kaj inksorbilo.

     Mon matériel d’écriture consiste en un encrier, un sablier, quelques plumes, un crayon et un buvard.

   • (Ekzercaro §38) Mi aĉetis por la infanoj tableton kaj kelke da seĝetoj.

     J’ai acheté pour les enfants une petite table et quelques petites chaises.

   • (Ekzercaro §40) En la daŭro de kelke da minutoj mi aŭdis du pafojn.

     Pendant la durée de quelques minutes, j’ai entendu deux coups de feu.

• France (Toulouse) : écouter « kelke [Prononciation ?] »

Vocabulaire:

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
• kelke sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• kelke sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Composition "kelk-e" (à racines U.V.) présente dans l’Ekzercaro de la Fundamento (Ekzercaro,  R1 de l’Akademio de Esperanto).

mot composé de kelk- et -e « adverbe »

kelke

1. Un peu.

• \ˈkɛl.kɛ\