valuta
: valūta
Italien
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
valuta \Prononciation ?\ |
valute \Prononciation ?\ |
valuta \Prononciation ?\ féminin
Néerlandais
Étymologie
- De l’italien valuta.
Nom commun
valuta \va.ly.ta\ féminin
Vocabulaire apparenté par le sens
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 97,9 % des Flamands,
- 98,7 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « valuta [va.ly.ta] »
Références
- Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Suédois
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Tchèque
Étymologie
- De l’italien valuta.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | valuta | valuty |
Vocatif | valuto | valuty |
Accusatif | valutu | valuty |
Génitif | valuty | valut |
Locatif | valutě | valutách |
Datif | valutě | valutám |
Instrumental | valutou | valutami |
valuta \valʊta\ féminin
Synonymes
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.