manna
English
Etymology
From Middle English, from Old English, from Late Latin manna, from Ancient Greek μάννα (mánna), from Hebrew מן (mān, “'manna”).
Pronunciation
Noun
manna (uncountable)
- (biblical) Food miraculously produced for the Israelites in the desert in the book of Exodus.
- (by extension) Any boon which comes into one's hands by good luck.
- 1596-99, Shakespeare, The Merchant of Venice, Act V, scene i:
- Fair ladies, you drop manna in the way / Of starved people.
- 1596-99, Shakespeare, The Merchant of Venice, Act V, scene i:
- The sugary sap of the manna gum tree which oozes out from holes drilled by insects and falls to the ground around the tree.
- 1966, Bill Beatty, Tales of Old Australia, National Distributors, →ISBN, page 14, discussing old Australian foods
- The icing on the cake was made from manna, which was gathered under the manna gums. Manna mixed with milk made a splendid icing.
- 1966, Bill Beatty, Tales of Old Australia, National Distributors, →ISBN, page 14, discussing old Australian foods
Derived terms
- Australian manna (from Eucalyptus viminalis, E. gunnii, E. pulverulenta)
- manna ash (Fraxinus ornus)
- manna grass, mannagrass (Glyceria spp.)
- manna gum (Eucalyptus viminalis, E. gunnii, E. pulverulenta)
- manna mealybug (Trabutina crassispinosa or Trabutina mannipara)
- manna scale (Trabutina crassispinosa or Trabutina mannipara)
- mannitol
- mannose
- Persian manna (Astragalus brachycalyx)
- tamarisk manna scale (Trabutina mannipara)
Translations
food
|
Faroese
Etymology
From Late Latin manna, from Ancient Greek μάννα (mánna), from Hebrew מן (mān, “'manna”).
Declension
Declension of manna (singular only) | ||
---|---|---|
n1s | singular | |
indefinite | definite | |
nominative | manna | mannað |
accusative | manna | mannað |
dative | manna | mannanum |
genitive | manna | mannans |
Derived terms
- mannaask
Finnish
Etymology
From Late Latin manna, from Ancient Greek μάννα (mánna), from Hebrew מן (mān, “'manna”).
Declension
Inflection of manna (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | manna | — | |
genitive | mannan | — | |
partitive | mannaa | — | |
illative | mannaan | — | |
singular | plural | ||
nominative | manna | — | |
accusative | nom. | manna | — |
gen. | mannan | ||
genitive | mannan | — | |
partitive | mannaa | — | |
inessive | mannassa | — | |
elative | mannasta | — | |
illative | mannaan | — | |
adessive | mannalla | — | |
ablative | mannalta | — | |
allative | mannalle | — | |
essive | mannana | — | |
translative | mannaksi | — | |
instructive | — | — | |
abessive | mannatta | — | |
comitative | — | — |
Synonyms
- (any good thing): nanna (especially food)
Derived terms
- mannapuuro
- mannaryyni
- mannasuurimo
Gothic
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmanːa/
- Rhymes: -anːa
Conjugation
manna — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að manna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
mannað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
mannandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég manna | við mönnum | present (nútíð) |
ég manni | við mönnum |
þú mannar | þið mannið | þú mannir | þið mannið | ||
hann, hún, það mannar | þeir, þær, þau manna | hann, hún, það manni | þeir, þær, þau manni | ||
past (þátíð) |
ég mannaði | við mönnuðum | past (þátíð) |
ég mannaði | við mönnuðum |
þú mannaðir | þið mönnuðuð | þú mannaðir | þið mönnuðuð | ||
hann, hún, það mannaði | þeir, þær, þau mönnuðu | hann, hún, það mannaði | þeir, þær, þau mönnuðu | ||
imperative (boðháttur) |
manna (þú) | mannið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
mannaðu | manniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
mannast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) |
að mannast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
mannast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
mannandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég mannast | við mönnumst | present (nútíð) |
ég mannist | við mönnumst |
þú mannast | þið mannist | þú mannist | þið mannist | ||
hann, hún, það mannast | þeir, þær, þau mannast | hann, hún, það mannist | þeir, þær, þau mannist | ||
past (þátíð) |
ég mannaðist | við mönnuðumst | past (þátíð) |
ég mannaðist | við mönnuðumst |
þú mannaðist | þið mönnuðust | þú mannaðist | þið mönnuðust | ||
hann, hún, það mannaðist | þeir, þær, þau mönnuðust | hann, hún, það mannaðist | þeir, þær, þau mönnuðust | ||
imperative (boðháttur) |
mannast (þú) | mannist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
mannastu | mannisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
mannaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
mannaður | mönnuð | mannað | mannaðir | mannaðar | mönnuð | |
accusative (þolfall) |
mannaðan | mannaða | mannað | mannaða | mannaðar | mönnuð | |
dative (þágufall) |
mönnuðum | mannaðri | mönnuðu | mönnuðum | mönnuðum | mönnuðum | |
genitive (eignarfall) |
mannaðs | mannaðrar | mannaðs | mannaðra | mannaðra | mannaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
mannaði | mannaða | mannaða | mönnuðu | mönnuðu | mönnuðu | |
accusative (þolfall) |
mannaða | mönnuðu | mannaða | mönnuðu | mönnuðu | mönnuðu | |
dative (þágufall) |
mannaða | mönnuðu | mannaða | mönnuðu | mönnuðu | mönnuðu | |
genitive (eignarfall) |
mannaða | mönnuðu | mannaða | mönnuðu | mönnuðu | mönnuðu |
Ingrian
Italian
Etymology
From Late Latin manna, from Ancient Greek μάννα (mánna), from Hebrew מן (mān, “'manna”).
Kavalan
Latin
Etymology
From Ancient Greek μάννα (mánna), from Hebrew מן (man).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈman.na/
Inflection
First declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | manna | mannae |
Genitive | mannae | mannārum |
Dative | mannae | mannīs |
Accusative | mannam | mannās |
Ablative | mannā | mannīs |
Vocative | manna | mannae |
References
- manna in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- manna in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.