randa

See also: rānda and rəndə

Galician

Alternative forms

Etymology

Probably from Proto-Germanic *randiz, *randōn (“edge, rim”). Compare English rand.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈranda̝/

Noun

randa f (plural randas)

  1. fringe, trimming, embroidery

References
  • “randa” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006-2013.
  • “randa” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

Hausa

Noun

ràndā f (plural randunā̀, possessed form ràndar̃)

  1. A large pot for water storage.

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈranta/
  • Rhymes: -anta

Verb

randa (weak verb, third-person singular past indicative randaði, supine randað)

  1. (intransitive) to stroll around
Conjugation
randa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að randa
supine
(sagnbót)		 randað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 randandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég randa við röndum present
(nútíð)		 ég randi við röndum
þú randar þið randið þú randir þið randið
hann, hún, það randar þeir, þær, þau randa hann, hún, það randi þeir, þær, þau randi
past
(þátíð)		 ég randaði við rönduðum past
(þátíð)		 ég randaði við rönduðum
þú randaðir þið rönduðuð þú randaðir þið rönduðuð
hann, hún, það randaði þeir, þær, þau rönduðu hann, hún, það randaði þeir, þær, þau rönduðu
imperative
(boðháttur)		 randa (þú) randið (þið)
Forms with appended personal pronoun
randaðu randiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
randast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að randast
supine
(sagnbót)		 randast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 randandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég randast við röndumst present
(nútíð)		 ég randist við röndumst
þú randast þið randist þú randist þið randist
hann, hún, það randast þeir, þær, þau randast hann, hún, það randist þeir, þær, þau randist
past
(þátíð)		 ég randaðist við rönduðumst past
(þátíð)		 ég randaðist við rönduðumst
þú randaðist þið rönduðust þú randaðist þið rönduðust
hann, hún, það randaðist þeir, þær, þau rönduðust hann, hún, það randaðist þeir, þær, þau rönduðust
imperative
(boðháttur)		 randast (þú) randist (þið)
Forms with appended personal pronoun
randastu randisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
randaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 randaður rönduð randað randaðir randaðar rönduð
accusative
(þolfall)		 randaðan randaða randað randaða randaðar rönduð
dative
(þágufall)		 rönduðum randaðri rönduðu rönduðum rönduðum rönduðum
genitive
(eignarfall)		 randaðs randaðrar randaðs randaðra randaðra randaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 randaði randaða randaða rönduðu rönduðu rönduðu
accusative
(þolfall)		 randaða rönduðu randaða rönduðu rönduðu rönduðu
dative
(þágufall)		 randaða rönduðu randaða rönduðu rönduðu rönduðu
genitive
(eignarfall)		 randaða rönduðu randaða rönduðu rönduðu rönduðu

Etymology 2

Inflected form of rönd.

Noun

randa

  1. indefinite genitive plural of rönd

Italian

Etymology

From Gothic [Term?].

Noun

randa f (plural rande)

  1. (nautical) spanker (sail)

See also

Anagrams

Lithuanian

Verb

randa

  1. third-person singular present of rasti
  2. third-person plural present of rasti

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

randa m or f

  1. definite feminine singular of rand

Norwegian Nynorsk

Noun

randa f

  1. definite singular of rand (Etymology 1)

Spanish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈranda/, [ˈrãn̪d̪a]

Noun

randa f (plural randas)

  1. lace trim

Further reading

Swahili
randa

Adjective

randa

  1. plane (of a surface: flat or level.)


This Swahili entry was created from the translations listed at plane. It may be less reliable than other entries, and may be missing parts of speech or additional senses. Please also see randa in the Swahili Wiktionary. This notice will be removed when the entry is checked. (more information) July 2009

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.