προφητεία

Grec

Étymologie
Du grec ancien.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif η  προφητεία οι  προφητείες
Génitif της  προφητείας των  προφητειών
Accusatif τη(ν)  προφητεία τις  προφητείες
Vocatif προφητεία προφητείες

προφητεία (profitía) \pɾɔ.fi.ˈti.a\ féminin

  1. Prophétie.

Grec ancien

Étymologie
De προφήτης, prophếtês (« prophète »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ἡ προφητεία αἱ προφητεῖαι τὼ προφητεία
Vocatif προφητεία προφητεῖαι προφητεία
Accusatif τὴν προφητείαν τὰς προφητείας τὼ προφητεία
Génitif τῆς προφητείας τῶν προφητειῶν τοῖν προφητείαιν
Datif τῇ προφητείᾳ ταῖς προφητείαις τοῖν προφητείαιν

προφητεία, prophêteía \pro.pʰɛː.ˈteː.aː\ féminin (Ancienne écriture : ϖϱοϕητεία)

  1. Action d’interpréter la volonté des dieux. Oracle.
  2. Explication des Livres saints sous l’inspiration de l’Esprit Saint.

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.