χαριτωμένος
Grec
Étymologie
- Du participe passé du verbe hellénistique χαριτῶ, kharitỗ.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | χαριτωμένος | χαριτωμένη | χαριτωμένο | |||
| génitif | χαριτωμένου | χαριτωμένης | χαριτωμένου | |||
| accusatif | χαριτωμένο | χαριτωμένη | χαριτωμένο | |||
| vocatif | χαριτωμένε | χαριτωμένη | χαριτωμένο | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | χαριτωμένοι | χαριτωμένες | χαριτωμένα | |||
| génitif | χαριτωμένων | χαριτωμένων | χαριτωμένων | |||
| accusatif | χαριτωμένους | χαριτωμένες | χαριτωμένα | |||
| vocatif | χαριτωμένοι | χαριτωμένες | χαριτωμένα | |||
χαριτωμένος (kharitoménos) \xa.ɾi.tɔ.ˈmɛ.nɔs\
- Mignon. (Qui, dans son apparence menue, offre de la grâce et de la gentillesse.)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.