χριστός
: Χριστός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien χριστός, khristós (« oint »).
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | χριστός | χριστή | χριστό | |||
génitif | χριστού | χριστής | χριστού | |||
accusatif | χριστό | χριστή | χριστό | |||
vocatif | χριστέ | χριστή | χριστό | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | χριστοί | χριστές | χριστά | |||
génitif | χριστών | χριστών | χριστών | |||
accusatif | χριστούς | χριστές | χριστά | |||
vocatif | χριστοί | χριστές | χριστά |
χριστός (khristós) \xɾi.ˈstɔs\
Homophones
Grec ancien
Étymologie
- Participe passé de χρίω, khríô.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | χριστός | χριστή | χριστόν | χριστοί | χρισταί | χριστά | χριστώ | χριστά | χριστώ |
Vocatif | χριστέ | χριστή | χριστόν | χριστοί | χρισταί | χριστά | χριστώ | χριστά | χριστώ |
Accusatif | χριστόν | χριστήν | χριστόν | χριστούς | χριστάς | χριστά | χριστώ | χριστά | χριστώ |
Génitif | χριστοῦ | χριστῆς | χριστοῦ | χριστῶν | χριστῶν | χριστῶν | χριστοῖν | χρισταῖν | χριστοῖν |
Datif | χριστῷ | χριστῇ | χριστῷ | χριστοῖς | χρισταῖς | χριστοῖς | χριστοῖν | χρισταῖν | χριστοῖν |
χριστός, khristós
Dérivés
Dérivés dans d’autres langues
- Latin : christus
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.