νεκρός

From Proto-Indo-European *neḱ-rós, from *neḱ- (“perish, disappear”) (whence also νέκυς (nékus, “a dead body”)) + -ρός (-rós).

See also Latin Latin nocēre (“to hurt, harm”), Latin nex (“murder, violent death”) (as opposed to mors) and Sanskrit नश्यति (naśyati, “disappear, perish”).

νεκρός • (nekrós) m (feminine νεκρᾱ́, neuter νεκρόν); first/second declension

1. dead

νεκρός • (nekrós) m (genitive νεκροῦ); second declension

1. a dead body, corpse
2. one who is dead (in plural: the dead)
3. dying person

• (corpse): νέκυς (nékus)

• νεκρο- (nekro-)

• Greek: νεκρός (nekrós)

• νεκρός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• νεκρός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• νεκρός in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• νεκρός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• νεκρός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• νεκρός in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G3498 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • body idem, page 87.
  • carrion idem, page 115.
  • corpse idem, page 174.
  • dead idem, page 197.

From Ancient Greek νεκρός (nekrós).

• IPA^(key): /neˈkɾos/
• Hyphenation: νε‧κρός

νεκρός • (nekrós) m (feminine νεκρή or νεκρά, neuter νεκρό)

1. dead (no longer living)

   Ο πατέρας μου είναι νεκρός εδώ και πέντε χρόνια. ― O patéras mou eínai nekrós edó kai pénte chrónia. ― My father has been dead for five years.

   Στη βόλτα μου, βρήκα ένα νεκρό πουλί. ― Sti vólta mou, vríka éna nekró poulí. ― On my walk, I found a dead bird.

2. (figuratively) dead, lifeless (lacking energy or life)

   Αυτό το πάρτι ήταν εντελώς νεκρό. Καλύτερα να εμένα σπίτι. ― Aftó to párti ítan entelós nekró. Kalýtera na eména spíti. ― That party was completely dead. It would have been better to stay home.

3. (figuratively) dead (completely inactive; broken, inoperable)

   Όταν σήκωσα το τηλέφωνο, ήταν νεκρό. ― Ótan síkosa to tiléfono, ítan nekró. ― When I picked up the phone, it was dead.

4. (figuratively) dead (no longer used or required)

   νεκρός νόμος ― nekrós nómos ― dead law

   Η Λατινική είναι νεκρή γλώσσα. ― I Latinikí eínai nekrí glóssa. ― Latin is a dead language.

• (dead, no longer living): πεθαμένος (pethaménos), ψόφιος (psófios), αποθανών (apothanón) (archaic), εκλιπών (eklipón) (archaic), τεθνεώς (tethneós) (archaic), κεκοιμημένος (kekoimiménos) (ecclesiastical use)
• (dead, lifeless): άψυχος (ápsychos), άτονος (átonos)

• (dead, no longer living): ζωντανός (zontanós, “alive”)
• (dead, lifeless): ζωντανός (zontanós, “lively”), ενεργητικός (energitikós, “energetic”), σφριγηλός (sfrigilós, “peppy”)

• νεκρικός (nekrikós, “deathly”)
• νεκρό n (nekró, “neutral”)
• νεκρότητα f (nekrótita, “deadness”)

νεκρός • (nekrós) m (plural νεκροί, feminine νεκρή)

1. dead man, decedent

   Η σορός του νεκρού μεταφέρεται στο κοιμητήριο. ― I sorós tou nekroú metaféretai sto koimitírio. ― The decedent's body is being transferred to the cemetery.

• (dead man, decedent): αποθανών m (apothanón), πτώμα n (ptóma, “corpse, carcass”), σορός f (sorós, “corpse”), κουφάρι n (koufári, “carcass”), ψοφίμι n (psofími, “carcass”)

• νεκροκεφαλή f (nekrokefalí, “skull, death's-head”)