πειράζω

Ancient Greek

Etymology

From πεῖρα (peîra, “trial, attempt”) +‎ -άζω (-ázō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.ráz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈra.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈra.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈra.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈra.zo/

Verb

πειρᾰ́ζω • (peirázō)

to make proof or trial of
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 16.319
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 23.114
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 9.281
1. (with infinitive) to attempt to do
  - 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 2.6.9
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Judges 6.39
  - New Testament, Acts of the Apostles 16:7
  - New Testament, Acts of the Apostles 24:6
  - 125 CE – 200 CE, Lucian, Podagra (Gout) 149
  - 100 BCE – 600 CE, Anacreontea 31.24
  - 200 BCE – 118 BCE, Polybius, Fragments 195
2. (passive) are tried, proved
  - 342 BCE – 290 BCE, Menander, Monostichoi 573
  - 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Phenomena and Inferences 32
(with accusative of person) to try or tempt a person, put them to the test
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Genesis 22.1
- New Testament, Second Epistle to the Corinthians 13:5
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Exodus 17.2
- New Testament, Acts of the Apostles 15:10
- New Testament, First Epistle to the Corinthians 10:9
1. to seek to seduce, tempt
  - 300 BCE – 250 BCE, Apollonius of Rhodes, Argonautica 3.10
  - New Testament, First Epistle to the Thessalonians 3:5
  - 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 16.4.24
  - 150 CE – 250 CE, Alexander of Aphrodisias, Problems 2.54
  - Cyranus, Collected Works 47
  - 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 4:1

Inflection

Present: πειράζω, πειράζομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειράζω	πειράζεις	πειράζει	πειράζετον	πειράζετον	πειράζομεν	πειράζετε	πειράζουσῐ(ν)
	subjunctive	πειράζω	πειράζῃς	πειράζῃ	πειράζητον	πειράζητον	πειράζωμεν	πειράζητε	πειράζωσῐ(ν)
	optative	πειράζοιμῐ	πειράζοις	πειράζοι	πειράζοιτον	πειραζοίτην	πειράζοιμεν	πειράζοιτε	πειράζοιεν
	imperative		πείραζε	πειραζέτω	πειράζετον	πειραζέτων		πειράζετε	πειραζόντων
middle/ passive	indicative	πειράζομαι	πειράζει/ πειράζῃ	πειράζεται	πειράζεσθον	πειράζεσθον	πειραζόμεθᾰ	πειράζεσθε	πειράζονται
	subjunctive	πειράζωμαι	πειράζῃ	πειράζηται	πειράζησθον	πειράζησθον	πειραζώμεθᾰ	πειράζησθε	πειράζωνται
	optative	πειραζοίμην	πειράζοιο	πειράζοιτο	πειράζοισθον	πειραζοίσθην	πειραζοίμεθᾰ	πειράζοισθε	πειράζοιντο
	imperative		πειράζου	πειραζέσθω	πειράζεσθον	πειραζέσθων		πειράζεσθε	πειραζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πειράζειν				πειράζεσθαι
participle		πειράζων, πειράζουσᾰ, πείραζον				πειραζόμενος, πειραζομένη, πειραζόμενον

Future: πειράξω, πειράξομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειράξω	πειράξεις	πειράξει	πειράξετον	πειράξετον	πειράξομεν	πειράξετε	πειράξουσῐ(ν)
active	optative	πειράξοιμῐ	πειράξοις	πειράξοι	πειράξοιτον	πειραξοίτην	πειράξοιμεν	πειράξοιτε	πειράξοιεν
middle	indicative	πειράξομαι	πειράξει/ πειράξῃ	πειράξεται	πειράξεσθον	πειράξεσθον	πειραξόμεθᾰ	πειράξεσθε	πειράξονται
middle	optative	πειραξοίμην	πειράξοιο	πειράξοιτο	πειράξοισθον	πειραξοίσθην	πειραξοίμεθᾰ	πειράξοισθε	πειράξοιντο
		active				middle
infinitive		πειράξειν				πειράξεσθαι
participle		πειράξων, πειράξουσᾰ, πείραξον				πειραξόμενος, πειραξομένη, πειραξόμενον

Aorist: ἐπείρασα, ἐπειρασάμην, ἐπειράσθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείρασα	ἐπείρασας	ἐπείρασε	ἐπειράσατον	ἐπειρασάτην	ἐπειράσαμεν	ἐπειράσατε	ἐπείρασαν
	subjunctive	πειράσω	πειράσῃς	πειράσῃ	πειράσητον	πειράσητον	πειράσωμεν	πειράσητε	πειράσωσῐ(ν)
	optative	πειράσαιμῐ	πειράσαις/ πειράσειας	πειράσαι/ πειράσειε	πειράσαιτον	πειρασαίτην	πειράσαιμεν	πειράσαιτε	πειράσαιεν/ πειράσειαν
	imperative		πείρασον	πειρασάτω	πειράσατον	πειρασάτων		πειράσατε	πειρασάντων
middle	indicative	ἐπειρασάμην	ἐπειράσω	ἐπειράσατο	ἐπειράσασθον	ἐπειρασάσθην	ἐπειρασάμεθα	ἐπειράσασθε	ἐπειράσαντο
	subjunctive	πειράσωμαι	πειράσῃ	πειράσηται	πειράσησθον	πειράσησθον	πειρασώμεθα	πειράσησθε	πειράσωνται
	optative	πειρασαίμην	πειράσαιο	πειράσαιτο	πειράσαισθον	πειρασαίσθην	πειρασαίμεθα	πειράσαισθε	πειράσαιντο
	imperative		πείρασαι	πειρασάσθω	πειράσασθον	πειρασάσθων		πειράσασθε	πειρασάσθων
passive	indicative	ἐπειράσθην	ἐπειράσθης	ἐπειράσθη	ἐπειράσθητον	ἐπειρασθήτην	ἐπειράσθημεν	ἐπειράσθητε	ἐπειράσθησαν
	subjunctive	πειρασθῶ	πειρασθῇς	πειρασθῇ	πειρασθῆτον	πειρασθῆτον	πειρασθῶμεν	πειρασθῆτε	πειρασθῶσῐ(ν)
	optative	πειρασθείην	πειρασθείης	πειρασθείη	πειρασθεῖτον/ πειρασθείητον	πειρασθείτην/ πειρασθειήτην	πειρασθεῖμεν/ πειρασθείημεν	πειρασθεῖτε/ πειρασθείητε	πειρασθεῖεν/ πειρασθείησαν
	imperative		πειράσθητι	πειρασθήτω	πειράσθητον	πειρασθήτων		πειράσθητε	πειρασθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πείρασαι			πειράσασθαι		πειρασθῆναι
participle	m	πειράσᾱς			πειρασάμενος		πειρασθείς
	f	πειράσᾱσα			πειρασαμένη		πειρασθεῖσα
	n	πείρασαν			πειρασάμενον		πειρασθέν

Perfect: πεπείρασμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	πεπείρασμαι	πεπείρασαι	πεπείρασται	πεπείρασθον	πεπείρασθον	πεπειράσμεθα	πεπείρασθε	πεπειρασμένοι εἰσί
	subjunctive	πεπειρασμένος ὦ	πεπειρασμένος ᾖς	πεπειρασμένος ᾖ	πεπειρασμένω ἦτον	πεπειρασμένω ἦτον	πεπειρασμένοι ὦμεν	πεπειρασμένοι ἦτε	πεπειρασμένοι ὦσι
	optative	πεπειρασμένος εἴην	πεπειρασμένος εἴης	πεπειρασμένος εἴη	πεπειρασμένοι εἴητον/ πεπειρασμένοι εἶτον	πεπειρασμένω εἰήτην/ πεπειρασμένω εἴτην	πεπειρασμένοι εἴημεν/ πεπειρασμένοι εἶμεν	πεπειρασμένοι εἴητε/ πεπειρασμένοι εἶτε	πεπειρασμένοι εἴησαν/ πεπειρασμένοι εἶεν
	imperative		πεπείρασο	πεπειράσθω	πεπείρασθον	πεπειράσθων		πεπείρασθε	πεπειράσθων
		infinitive				participle
infinitive		{{{7}}}σθαι				πεπειρασμένος, πεπειρασμένη, πεπειρασμένον

Many authors use the forms of πειράω (peiráō) for forms other than present and imperfect.

Greek

Etymology

From Ancient Greek πειράζω (peirázō).

Pronunciation

IPA^(key): [piˈɾazo]
Hyphenation: πει‧ρά‧ζω

Verb

πειράζω • (peirázo) (simple past πείραξα, passive πειράζομαι)

(transitive, most senses) annoy, bother, irritate, vex
Με πειράζει πολύ η φασαρία εδώ. ― Me peirázei polý i fasaría edó. ― The noise here is annoying me greatly.

Θα σας πείραζε αν άνοιγα το παράθυρο; ― Tha sas peíraze an ánoiga to paráthyro? ― Would it bother you if I opened the window?
(intransitive, only in the impersonal third person form πειράζει) matter, mind, bother
Δεν πειράζει, έχω άλλο. ― Den peirázei, écho állo. ― It's okay, I have another one.

Όχι, δε με πειράζει καθόλου. ― Óchi, de me peirázei kathólou. ― No, I don't mind at all.
(transitive, most senses) hurt, bother, offend
Τα λόγια του με πείραξαν πολύ. ― Ta lógia tou me peíraxan polý. ― His words hurt me very much.

Αυτοί είναι ήχοι που πειράζουν τ' αυτί. ― Aftoí eínai íchoi pou peirázoun t' aftí. ― These are sounds that offend the ear.
(transitive) harass, bother (sexually)
Δεν μπορεί να πάει πουθενά χωρίς να την πειράζουν άνδρες ανελέητα. ― Den boreí na páei pouthená chorís na tin peirázoun ándres aneléita. ― She can't go anywhere without men relentlessly harassing her.

Έγινε καβγάς διότι κάποιος πείραξε την φιλενάδα του. ― Égine kavgás dióti kápoios peíraxe tin filenáda tou. ― There was a fight because someone bothered his girlfriend.
(transitive) tease, make fun of, joke, rib, kid, banter
Μην ταράζεσαι, απλά σε πειράζει. ― Min tarázesai, aplá se peirázei. ― Don't get upset, he's only joking with you.

Στην αρχή, πείραζαν ο ένας τον άλλον ανελέητα. ― Stin archí, peírazan o énas ton állon aneléita. ― In the beginning, they teased each other mercilessly.
(transitive) move, touch, tamper with (so as to annoy someone by doing so)
Ποιος πείραξε τους δίσκους μου; ― Poios peíraxe tous dískous mou? ― Who touched my records?

Μην πειράζεις την γάτα, θα σε γρατσούνισει. ― Min peirázeis tin gáta, tha se gratsoúnisei. ― Don't touch the cat, it'll scratch you.
(transitive) affect (negatively), trouble, bother, not agree with (of food)
Αυτή η μπριζόλα που έφαγε τον πείραξε αργότερα. ― Aftí i brizóla pou éfage ton peíraxe argótera. ― The steak he ate bothered him (gave him a stomach ache) later on.

Το κάπνισμα πειράζει στην υγεία. ― To kápnisma peirázei stin ygeía. ― Smoking bothers/harms health.

Όχι, ευχαριστώ. Το ψάρι με πειράζει. ― Óchi, efcharistó. To psári me peirázei. ― No, thank you. Fish doesn't agree with me.
(transitive, colloquial, usually as an adjective) modify, change, tweak (something so it is better or more suited)
Το αμάξι μου είναι πειραγμένο. ― To amáxi mou eínai peiragméno. ― My car is modified.

Χρειάζομαι πειραγμένη κιθάρα διότι είμαι αριστερόχειρας. ― Chreiázomai peiragméni kithára dióti eímai aristerócheiras. ― I need a modified guitar since I am left-handed.

Conjugation

πειράζω πειράζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	πειράζω	πειράξω	πειράζομαι	πειραχτώ³
2 sg	πειράζεις	πειράξεις	πειράζεσαι	πειραχτείς
3 sg	πειράζει¹	πειράξει	πειράζεται	πειραχτεί

1 pl	πειράζουμε, [‑ομε]	πειράξουμε, [‑ομε]	πειραζόμαστε	πειραχτούμε
2 pl	πειράζετε	πειράξετε	πειράζεστε, πειραζόσαστε	πειραχτείτε
3 pl	πειράζουν(ε)	πειράξουν(ε)	πειράζονται	πειραχτούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	πείραζα	πείραξα	πειραζόμουν(α)	πειράχτηκα³
2 sg	πείραζες	πείραξες	πειραζόσουν(α)	πειράχτηκες
3 sg	πείραζε	πείραξε	πειραζόταν(ε)	πειράχτηκε

1 pl	πειράζαμε	πειράξαμε	πειραζόμασταν, (‑όμαστε)	πειραχτήκαμε
2 pl	πειράζατε	πειράξατε	πειραζόσασταν, (‑όσαστε)	πειραχτήκατε
3 pl	πείραζαν, πειράζαν(ε)	πείραξαν, πειράξαν(ε)	πειράζονταν, (πειραζόντουσαν)	πειράχτηκαν, πειραχτήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα πειράζω ➤	θα πειράξω ➤	θα πειράζομαι ➤	θα πειραχτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα πειράζεις, …	θα πειράξεις, …	θα πειράζεσαι, …	θα πειραχτείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … πειράξει έχω, έχεις, … πειραγμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … πειραχτεί είμαι, είσαι, … πειραγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … πειράξει είχα, είχες, … πειραγμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … πειραχτεί ήμουν, ήσουν, … πειραγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … πειράξει θα έχω, θα έχεις, … πειραγμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … πειραχτεί θα είμαι, θα είσαι, … πειραγμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας, όταν, …).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	πείραζε	πείραξε, πείραχ' ²	—	πειράξου
2 pl	πειράζετε	πειράξτε, πειράχτε	πειράζεστε	πειραχτείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	πειράζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας πειράξει ➤		πειραγμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	πειράξει		πειραχτεί


Notes	1. Also as impersonal: δεν πειράζει ("it doesn't matter") 2. πείραχ' + weak pronouns like πείραχ' τον 3. Rare alternatives with learned {-χθ-} [να πειραχθώ, πειράχθηκα, ...] • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

(annoy): ενοχλώ
(hurt): πληγώνω
(harass): παρενοχλώ
(tease): κοροϊδεύω

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

πειράζω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Synonyms