ลูกหนี้

From ลูก (lûuk, “child; subordinate, subject; etc”) +‎ หนี้ (nîi, “debt; obligation”).

ลูกหนี้ • (lûuk-nîi) (classifier คน or ราย)

1. (law) debtor; obligor.
   • 1935 June 20, “ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง”, in ห้องสมุดกฎหมาย‎, Bangkok: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา, published 2019-03-21, retrieved 2019-06-24:

     บทบัญญัติในประมวลกฎหมายนี้ไม่ตัดสิทธิของเจ้าหนี้ในอันที่จะใช้สิทธิเรียกร้องของลูกหนี้และที่จะเรียกลูกหนี้ให้เข้ามาในคดีดังที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

     bòt-ban-yàt nai bprà-muuan-gòt-mǎai níi mâi dtàt sìt-tí kɔ̌ɔng jâao-nîi nai-an-tîi-jà chái sìt-tí-rîiak-rɔ́ɔng kɔ̌ɔng lûuk-nîi lɛ́ tîi jà rîiak lûuk-nîi hâi kâo maa nai ká-dii dang tîi ban-yàt wái nai bprà-muuan-gòt-mǎai pɛ̂ng lɛ́ paa-nít

     The provisions of this Code does not deprive the obligee of the right to exercise the claim of the obligor and to call the obligor into the case as prescribed in the Civil and Commercial Code.

   • 1925 November 11, “ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์”, in ห้องสมุดกฎหมาย‎, Bangkok: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา, published 2017-04-06, retrieved 2019-06-24:

     มาตรา ๑๙๔ ด้วยอำนาจแห่งมูลหนี้ เจ้าหนี้ย่อมมีสิทธิจะเรียกให้ลูกหนี้ชำระหนี้ได้ อนึ่ง การชำระหนี้ด้วยงดเว้นการอันใดอันหนึ่งก็ย่อมมีได้

     mâat-dtraa · nʉ̀ng-rɔ́ɔi gâao-sìp sìi · dûai am-nâat hɛ̀ng muun nîi · jâao-nîi yɔ̂m mii sìt-tí jà rîiak hâi lûuk-nîi cham-rá nîi dâai · à-nʉ̀ng · gaan-cham-rá nîi dûai ngót-wéen gaan an-dai-an-nʉ̀ng gɔ̂ yɔ̂m mii dâai

     Section 194 By virtue of the cause of an obligation, the obligee does have the right to demand the obligor to perform the obligation. Furthermore, there can also be the performance of an obligation by [means of] the forbearance of any particular act.