πικρός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien πικρός, pikrós.
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | πικρός | πικρή | πικρό | |||
génitif | πικρού | πικρής | πικρού | |||
accusatif | πικρό | πικρή | πικρό | |||
vocatif | πικρέ | πικρή | πικρό | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | πικροί | πικρές | πικρά | |||
génitif | πικρών | πικρών | πικρών | |||
accusatif | πικρούς | πικρές | πικρά | |||
vocatif | πικροί | πικρές | πικρά |
πικρός, pikrós \pi.ˈkɾɔs\
Grec ancien
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | πικρός | πικρή | πικρόν | |||
vocatif | πικρέ | πικρή | πικρόν | |||
accusatif | πικρόν | πικρήν | πικρόν | |||
génitif | πικροῦ | πικρῆς | πικροῦ | |||
datif | πικρῷ | πικρῇ | πικρῷ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | πικρώ | πικρά | πικρώ | |||
vocatif | πικρώ | πικρά | πικρώ | |||
accusatif | πικρώ | πικρά | πικρώ | |||
génitif | πικροῖν | πικραῖν | πικροῖν | |||
datif | πικροῖν | πικραῖν | πικροῖν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | πικροί | πικραί | πικρά | |||
vocatif | πικροί | πικραί | πικρά | |||
accusatif | πικρούς | πικράς | πικρά | |||
génitif | πικρῶν | πικρῶν | πικρῶν | |||
datif | πικροῖς | πικραῖς | πικροῖς |
πικρός, pikrós \Prononciation ?\
Dérivés
- πίκρα, antidote
- πικραίνω, aiguiser
- πικράς
- πικράζω, avoir un gout amer
- πικρία, amertume
- πικρίδιος
- πικρίς, picris
- πικρόγαμος
- πικρότης, amertume
- πικρόω, rendre amer
- πικρόχολος, picrochole
- πικρῶς, amèrement
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : πικρός
Références
- Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.