irritar
Catalan
Conjugation
Conjugation of irritar (first conjugation)
infinitive | irritar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
present participle | irritant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | irritat | irritada | |||||
plural | irritats | irritades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | irrito | irrites | irrita | irritem | irriteu | irriten | |
imperfect | irritava | irritaves | irritava | irritàvem | irritàveu | irritaven | |
future | irritaré | irritaràs | irritarà | irritarem | irritareu | irritaran | |
preterite | irrití | irritares | irrità | irritàrem | irritàreu | irritaren | |
conditional | irritaria | irritaries | irritaria | irritaríem | irritaríeu | irritarien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | irriti | irritis | irriti | irritem | irriteu | irritin | |
imperfect | irrités | irritessis | irrités | irritéssim | irritéssiu | irritessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
— | irrita | irriti | irritem | irriteu | irritin |
Related terms
- irritació
- irritant
Further reading
- “irritar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “irritar” in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana.
- “irritar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “irritar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese
Pronunciation
Audio (file)
Verb
irritar (first-person singular present indicative irrito, past participle irritado)
- to irritate
- As preparações mais fortes podem irritar a pele.
- Stronger preparations can irritate the skin.
- to excite
- to annoy, to bother
- É fácil irritar alguém.
- It is easy to annoy someone.
- Não me irrite.
- Don't bother me.
- (reflexive) to become angry
- As pessoas se irritam com você.
- People get angry with you.
Conjugation
Conjugation of the Portuguese -ar verb irritar
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /iriˈtaɾ/, [iriˈt̪aɾ]
Verb
irritar (first-person singular present irrito, first-person singular preterite irrité, past participle irritado)
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive irritar | |||||||
dative | irritarme | irritarte | irritarle, irritarse | irritarnos | irritaros | irritarles, irritarse | |
accusative | irritarme | irritarte | irritarlo, irritarla, irritarse | irritarnos | irritaros | irritarlos, irritarlas, irritarse | |
with gerund irritando | |||||||
dative | irritándome | irritándote | irritándole, irritándose | irritándonos | irritándoos | irritándoles, irritándose | |
accusative | irritándome | irritándote | irritándolo, irritándola, irritándose | irritándonos | irritándoos | irritándolos, irritándolas, irritándose | |
with informal second-person singular imperative irrita | |||||||
dative | irrítame | irrítate | irrítale | irrítanos | not used | irrítales | |
accusative | irrítame | irrítate | irrítalo, irrítala | irrítanos | not used | irrítalos, irrítalas | |
with formal second-person singular imperative irrite | |||||||
dative | irríteme | not used | irrítele, irrítese | irrítenos | not used | irríteles | |
accusative | irríteme | not used | irrítelo, irrítela, irrítese | irrítenos | not used | irrítelos, irrítelas | |
with first-person plural imperative irritemos | |||||||
dative | not used | irritémoste | irritémosle | irritémonos | irritémoos | irritémosles | |
accusative | not used | irritémoste | irritémoslo, irritémosla | irritémonos | irritémoos | irritémoslos, irritémoslas | |
with informal second-person plural imperative irritad | |||||||
dative | irritadme | not used | irritadle | irritadnos | irritaos | irritadles | |
accusative | irritadme | not used | irritadlo, irritadla | irritadnos | irritaos | irritadlos, irritadlas | |
with formal second-person plural imperative irriten | |||||||
dative | irrítenme | not used | irrítenle | irrítennos | not used | irrítenles, irrítense | |
accusative | irrítenme | not used | irrítenlo, irrítenla | irrítennos | not used | irrítenlos, irrítenlas, irrítense |
Related terms
Further reading
- “irritar” in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.