παράλογος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien παράλογος, parálogos.
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | παράλογος | παράλογη | παράλογο | |||
génitif | παράλογου | παράλογης | παράλογου | |||
accusatif | παράλογο | παράλογη | παράλογο | |||
vocatif | παράλογε | παράλογη | παράλογο | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | παράλογοι | παράλογες | παράλογα | |||
génitif | παράλογων | παράλογων | παράλογων | |||
accusatif | παράλογους | παράλογες | παράλογα | |||
vocatif | παράλογοι | παράλογες | παράλογα |
παράλογος \pa.ˈɾa.lɔ.ɣɔs\
Grec ancien
Dérivés
- παραλόγως
Nom commun
παράλογος, parálogos \Prononciation ?\ masculin
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : παράλογος
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « παράλογος », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.