τέλειος

Voir aussi : τέλεος

Grec

Étymologie
Du grec ancien.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif τέλειος τέλεια τέλειο
génitif τέλειου τέλειας τέλειου
accusatif τέλειο τέλεια τέλειο
vocatif τέλειε τέλεια τέλειο
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif τέλειοι τέλειες τέλεια
génitif τέλειων τέλειων τέλειων
accusatif τέλειους τέλειες τέλεια
vocatif τέλειοι τέλειες τέλεια

τέλειος (télios) \ˈtɛ.li.ɔs\

  1. Parfait.

Grec ancien

Étymologie
Voir τελέω, teléô (« achever »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif τέλειος τελεία τέλειον τέλειοι τέλειαι τέλεια τελείω τελείω τελείω
Vocatif τέλειε τελεία τέλειον τέλειοι τέλειαι τέλεια τελείω τελείω τελείω
Accusatif τέλειον τελείαν τέλειον τελείους τελείας τέλεια τελείω τελείω τελείω
Génitif τελείου τελείας τελείου τελείων τελείων τελείων τελείοιν τελείαιν τελείοιν
Datif τελείῳ τελείᾳ τελείῳ τελείοις τελείαις τελείοις τελείοιν τελείαιν τελείοιν

τέλειος (téleios)

  1. (Passif ou intransitif)
    1. De la fin, dernier.
    2. Terminé, achevé, accompli.
    3. À qui rien ne manque.
      1. Achevé, complet.
      2. Sans tache, parfait.
    4. Arrivé à point.
  2. (Transitif)
    1. Qui achève, qui complète.
    2. Qui mène à terme, qui accomplit.

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.