υπέροχος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien ὑπέροχος, hupérokhos.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | υπέροχος | υπέροχη | υπέροχο | |||
| génitif | υπέροχου | υπέροχης | υπέροχου | |||
| accusatif | υπέροχο | υπέροχη | υπέροχο | |||
| vocatif | υπέροχε | υπέροχη | υπέροχο | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | υπέροχοι | υπέροχες | υπέροχα | |||
| génitif | υπέροχων | υπέροχων | υπέροχων | |||
| accusatif | υπέροχους | υπέροχες | υπέροχα | |||
| vocatif | υπέροχοι | υπέροχες | υπέροχα | |||
υπέροχος (ipérokhos) \i.ˈpɛ.ɾɔ.xɔs\
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.