φρόνιμος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien φρόνιμος, phrónimos.
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | φρόνιμος | φρόνιμη | φρόνιμο | |||
génitif | φρόνιμου | φρόνιμης | φρόνιμου | |||
accusatif | φρόνιμο | φρόνιμη | φρόνιμο | |||
vocatif | φρόνιμε | φρόνιμη | φρόνιμο | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | φρόνιμοι | φρόνιμες | φρόνιμα | |||
génitif | φρόνιμων | φρόνιμων | φρόνιμων | |||
accusatif | φρόνιμους | φρόνιμες | φρόνιμα | |||
vocatif | φρόνιμοι | φρόνιμες | φρόνιμα |
φρόνιμος (frónimos) \ˈfɾɔ.ni.mɔs\
- Raisonnable, sage, sensé.
Grec ancien
Étymologie
- De φρονέω.
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | φρόνιμος | φρόνιμος | φρόνιμον | |||
vocatif | φρόνιμε | φρόνιμε | φρόνιμον | |||
accusatif | φρόνιμον | φρόνιμον | φρόνιμον | |||
génitif | φρονίμου | φρονίμου | φρονίμου | |||
datif | φρονίμῳ | φρονίμῳ | φρονίμῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | φρονίμω | φρονίμω | φρονίμω | |||
vocatif | φρονίμω | φρονίμω | φρονίμω | |||
accusatif | φρονίμω | φρονίμω | φρονίμω | |||
génitif | φρονίμοιν | φρονίμοιν | φρονίμοιν | |||
datif | φρονίμοιν | φρονίμοιν | φρονίμοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | φρόνιμοι | φρόνιμοι | φρόνιμα | |||
vocatif | φρόνιμοι | φρόνιμοι | φρόνιμα | |||
accusatif | φρονίμους | φρονίμους | φρόνιμα | |||
génitif | φρονίμων | φρονίμων | φρονίμων | |||
datif | φρονίμοις | φρονίμοις | φρονίμοις |
φρόνιμος, phrónimos
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.