infaniĝi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine infano (« enfant »), du suffixe -iĝ- (« devenir, tendre vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif infaniĝisinfaniĝasinfaniĝos
Participe actif infaniĝinta(j,n) infaniĝanta(j,n) infaniĝonta(j,n)
Adverbe infaniĝinte infaniĝante infaniĝonte
Mode Conditionnel Subj. / Impératif Infinitif
Présent infaniĝusinfaniĝu infaniĝi
voir le modèle “eo-conj-intrans”

infaniĝi \in.fa.ˈni.dʒi\ intransitif     composition de racines de l’ekzercaro §39

  1. Retomber en enfance.
    • (Ekzercaro §39) Tiu ĉi maljunulo tute malsaĝiĝis kaj infaniĝis.
      Ce vieillard est devenu totalement insensé et est retombé en fance.

Apparentés étymologiques

Académique :

Autre :

  • infanisto dUV PIVE, RV : personne s’occupant d’enfant

Voir aussi

  • infano sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.